www.hurghada24.pl Отдых в Хургаде
Экскурсии из Хургады
Хургада — идеальное место в Египте, чтобы отправиться хотя бы в одну длительную организованную поездку во время недельного или двухнедельного отпуска.
Двигаясь из Хургады, мы можем посетить Каир , Луксор , Александрию , Суэц или Асуан . Я очень рекомендую поездки в Каир и Луксор. Я рекомендую организованные туры.
Египет состоит из четырех основных регионов. Дельта Нила — это область, простирающаяся на север, недалеко от Каира, где Нил разделяется на две меньшие части, простирающиеся от Александрии до Порт-Саида. На побережье воды Нила впадают в Средиземное море. Вдоль береговой линии расположены города, в том числе Эль-Альмейн, музеи Марса-Матрух и Саллум. На востоке Александрии находится знаменитая Розетта, в которой был найден Розеттский камень, очень важный артефакт, оказавшийся ключом к расшифровке древней иероглифической письменности. Далее по побережью находятся города Дамиетта и Порт-Саид.
Долина Нила простирается от побережья Средиземного моря до границы с Суданом на юге. Города на его берегу — это места, где можно найти самые важные и самые ценные реликвии древней цивилизации. Именно здесь расположены пирамиды Гизы и Сфинкс , великолепный Луксорский храм , Долина царей и многое другое.
Пустыня Сахара, вторая по величине пустыня в мире, вместе с оазисами образует территорию с небольшой численностью населения, но скрывающую множество ценных культовых сооружений или памятников.
По ту сторону Нила есть Ривьера Красного моря посетили туристами со всего мира с такими городами, как Хургада, Марса Алам или Сафага .
Самые ранние следы цивилизации на территории современного Египта. датируются доисторическим периодом, но некоторые города, сохранившиеся до наших дней, уходят своими корнями в 8000 год до н.э. В то время, когда начала формироваться пустыня Сахара и начали переселяться жители ближе к плодородным районам долины Нила они заложили основы социальных структур. Эта древняя цивилизация возникла и развивалась практически благодаря реке Нил в период, известный как дофараоновский. Династический период, носящий это имя, начался около 3000 г. до н.э. из-за династий, правивших страной.Менес считается первым фараоном, который должен был объединить разделенный Египет. Первое название страны означало «две земли».
Всего правителей династий было 30. Они правили страной более 3 тысячелетий, пока к 30 г. до н.э. Многие фараоны хотели оставить свой след в истории, строя дворцы, храмы и гробницы. Именно в этот период было построено большинство удивительных сооружений, сохранившихся до наших дней, таких как пирамиды Гизы и Сфинкс, Луксорский дворец.
Египетское состояние сознания
Закрыв глаза, я легко могу вспомнить свой первый восход солнца в Египте. Теплый песок, ласкающий ступни, легкий бриз с моря, ласково ласкавший лицо как приветствие. Каждый луч солнца заливает очередной кусочек египетской земли. Мне повезло, что я могу вспомнить этот момент в любой, даже самый страшный момент.
Я всегда мечтал побывать в Египте. В детстве, читая рассказы о путешествиях, с лампой под одеялом, я познавал мир Говарда Картера - первооткрывателя гробницы фараона Тутанхамона. Я познал этот нереальный и такой далекий для меня мир. его волшебство, красота, дикость и все его секреты. Мысленным взором я представлял себя идущим по пустыне и открывающим все то, что еще не посчастливилось обнаружить кому-то другому. Конечно, я хотел быть следующим Говардом Картером. Я верил, что так и будет. Что ж, жизнь есть жизнь и в том-то и дело, что она подтверждает все наши детские мечты, налагая на нас обязательство жить здесь и сейчас. Я не стал археологом и исследователем, по крайней мере, не таким легендарным исследователем.
Когда я впервые ступил на египетскую землю, я был глубоко тронут. Это место моей мечты, которое открывается мне. Я знал, что ничто не остановит жажду знаний, прикосновений и чувства общности. Мы с Египтом наконец встретились лично. К тому времени я был уже взрослым, зрелым мужчиной. Видите ли, мне пришлось дорасти до своей первой встречи, и сегодня я знаю, почему.
Когда я слышу, что один из моих друзей идет в том направлении, я всегда спрашиваю, что ты знаешь о месте, куда ты направляешься? И вообще, зачем ты туда идешь? Ответы сильно различаются. Увидеть пирамиды. Ложитесь на пляж. Познакомьтесь с коралловым рифом. Конечно, Египет — это не только пляж, риф и напитки с пальмы. Это колыбель цивилизации и место, пропитанное историей в каждом фрагменте. Здесь вы можете прикоснуться к этой истории, почувствовать ее, узнать ее. Увидьте своими глазами мощь цивилизации, сохранившейся на протяжении тысячелетий, которая доказывает, что не все в нашем мире проходит. Египет вечен.
Отправляясь в свою первую поездку в эту замечательную страну, стоит познакомиться с ее историей. Подготовьтесь мысленно к этому путешествию, почувствуйте его магию. Я знаю, что это сделает ваше первое путешествие незабываемым и пробудит любовь, которая, как и моя, останется частью вас и навсегда свяжет вас с этим далеким местом.
Одним из хороших названий является книга Анны Свидеркувны «Повседневная жизнь в Египте греческих папирусов» - этот пункт покажет вам связь Египта с культурой Древней Греции. Это рассказ выдающегося знатока папирусов, Египта, эпохи грека Птолемея, эллинистических времен, а также Библии и Евангелия. Книга знакомит с миром эллинистического и раннехристианского Средиземноморья, немного забытого, но все же сияющего неувядаемым великолепием. Ведь Египет и весь античный мир были неразрывно связаны с Грецией. Вы научитесь находить следы переплетения культур, их сосуществование в истории, архитектуре и культуре.
Читателю, предпочитающему драматические повороты сюжета и позицию прямиком из американских приключенческих фильмов, рекомендую ставшую уже легендарной книгу замечательного CW Ceram "Боги, могилы и ученые". Это своего рода библия археологов, путешественников и студентов-историков. Написана легким, приятным языком. Как научная книга, читается с легкостью приключенческого романа. Я честно признаюсь, что это одна из книг, которая посеяла во мне семена исследователя. В качестве любопытства я хотел бы добавить, что она была впервые опубликована на польском языке в 1958 году и по сей день переиздается с последующими изданиями. Вам не нужна лучшая реклама.
Планируя свою первую или следующую поездку, стоит спланировать то, что вы на самом деле хотите увидеть. Пока вы не научились просто жарить на пляже и дегустировать местные напитки, составьте маршрут. Вы найдете много информации о факультативных поездках, направлениях, в которые стоит отправиться, чтобы хотя бы немного познакомиться с историей. Конечно, все увидеть невозможно и месячной поездки точно не хватит, но, по крайней мере, вы почувствуете это место и, возможно, влюбитесь в него надолго. Также стоит помнить, что Египет является отличной отправной точкой для мест, расположенных в непосредственной близости.
Кто-то когда-то сказал, что когда вы узнаете одну арабскую страну, вы узнаете их все. Я считаю, что это крайне неправильное утверждение. Конечно, песок, пляж, море везде одинаковые, но у каждого места своя отдельная и красивая история. должно быть известно. Без Египта нет современного мира, нет его истории. Египет оказал и продолжает оказывать большое влияние на искусство, архитектуру и культуру многих народов. О ее великой истории мы узнаем уже в школе, о цивилизациях узнаем по следам их деятельности и развития, которые продолжаются и по сей день. Это наша история, точно так же, как историю Египта создали поляки. Достаточно упомянуть храмы Белид Эль Вали, спасенные от затопления водами озера Насер. Храм перенесли поляки.
Египет – страна многих народов, религий и культур. Здесь они объединяются, сосуществуют и облагораживают пространство этой чудесной страны, границы которой невозможно точно определить, ведь границы Египта лишь рисуются нашим воображением. Об этом стоит помнить, впервые прикоснувшись к теплой египетской земле.
текст: Хуберт Станислав Бисто, Египет Эксклюзив
Расстояния между городами Египта
| Каир | Алекс | Люкс | Асва | Хург | Шарм | Исмаил | Суэц | Марс Матр | Порт-Саид | Минья |
Каир |
| 139 | 420 | 563 | 329 | 342 | 87 | 81 | 318 | 139 | 154 |
Алекс | 224 |
| 556 | 701 | 472 | 438 | 169 | 226 | 179 | 222 | 293 |
Люкс | 676 | 895 |
| 139 | 186 | 644 | 489 | 503 | 736 | 556 | 241 |
Асва | 906 | 1128 | 223 |
| 319 | 861 | 648 | 649 | 879 | 701 | 407 |
Хург | 529 | 759 | 299 | 513 |
| 458 | 303 | 245 | 651 | 354 | 378 |
Шарм | 550 | 705 | 1036 | 1386 | 737 |
| 268 | 213 | 617 | 352 | 454 |
Исмаил | 140 | 272 | 785 | 1043 | 487 | 431 |
| 57 | 348 | 53 | 241 |
Суэц | 130 | 364 | 810 | 1044 | 395 | 342 | 91 |
| 405 | 108 | 241 |
Марс Матр | 512 | 288 | 1185 | 1415 | 1047 | 993 | 560 | 652 |
| 401 | 472 |
Порт-Саид | 224 | 357 | 895 | 1128 | 569 | 566 | 85 | 174 | 645 |
| 293 |
Минья | 248 | 472 | 387 | 655 | 608 | 730 | 387 | 388 | 760 | 472 |
|
Дорожная карта Египта
Железнодорожная карта Египта
Путешествие после Египта
Автобусом по Египту - транспортные компании
Классические автобусные маршруты курсируют из Хургады в Каир (а также в другие города Египта). Чтобы быть уверенным в времени отправления и месте отправления, лучше всего за сутки связаться по указанным телефонам с представителями одной из нескольких компаний, предлагающих поездки по этому маршруту.
Firmy transportowe w Egipcie
Автобусная компания Эль-Гуны:
Остановка находится в Хургаде на улице Эль-Наср в Дахаре, в 200 метрах от больницы.
Информация для путешественников, тел: +206503556188
Автобусная компания SuperJet:
Остановка находится на улице Эль-Наср в Дахаре.
Информация для путешественников, тел: +20653553499
Автобусная компания HiJet:
Остановка находится на площади АКА в Сакале.
Информация для путешественников, тел: +20653449700-2
Время в пути на автобусе между городами Египта:
Каир - Луксор: 9 часов
Каир - Асуан: 12 часов
Каир - Александрия: 3 с половиной часа
Каир - Хургада: 6 часов
Каир - Шарм-эль-Шейх: 9 часов
Каир - Марса Матрух: 6 часов
Хургада - Луксор: 4 часа
Хургада - Александрия: 9 с половиной часов
Асуан - Абу-Симбел: 5 часов
Луксор - Чарга: 5 с половиной часов
Tak wygladają autokary Go Bus Egypt
Tak wygladają autokary Blue Bus Egypt
Паромы из Хургады
Mapa Egiptu
Wycieczka do Kairu
Powiedzieć, że Kair jest miastem pełnym kontrastów to nie powiedzieć nic. Jest to zapierające dech w piersiach połączenie pozostałości starożytnych czasów, które łączy się z nowoczesnością. Można tu zobaczyć historyczne budowle i targowiska w części Starego Kairu, wspaniałe minarety i meczety otomańskie, kościoły chrześcijańskie, luksusowe hotele, współczesne biurowce w nowoczesnej części Kairu, parki porośnięte bujną roślinnością, dzielnice mieszkaniowe oraz zdumiewającą część z Piramidami w Gizie i Sfinksem - w miejscu gdzie miasto spotyka się z pustynią.
Do listy miejsc, które trzeba odwiedzić w Kairze należy Muzeum Egiptu z jedyną w swoim rodzaju ekspozycją, a także ulice Khan El-Khali - najstarszy bazar na Bliskim Wschodzie, oraz Operę. Odwiedzając Kair, jedno z najbardziej zaludnionych miast na świecie, z populacją przekraczającą 10 milionów mieszkańców, doświadczymy niezapomnianych wrażeń. Turyści z całego świata czekają na otwarcie Wielkiego Muzeum Egipskiego w Gizie. Na razie, z uwagi na pandemię data otwarcia Grand Egyptian Museum nie jest znana.
Kair leży w delcie Nilu. Jest to miasto o bardzo ciepłym klimacie, z wysoką wilgotność powietrza. Lipiec i sierpień są najgorętszymi miesiącami w roku. Temperatura sięga 30-40 stopni Celsjusza. W miesiącach zimowych temperatura wynosi 24-30 stopni Celsjusza. Opady deszczu są tutaj rzadkie.
Kair podzielony jest na kilka dzielnic. Każda jest inna. Część centralna i nowoczesna Kairu jest administracyjnym sercem miasta i całego Egiptu. Kair leży na północy kraju zajmując część Gizy znajdującą się na zachodnim brzegu rzeki. Ta część miasta jest nowoczesna, z siecią bulwarów przypominających układem takie miasta jak np. Paryż; z błyszczącymi, futurystycznymi budynkami, parkami, restauracjami i hotelami. Obszar ten jest zupełnie inny od pozostałych części miasta. Bulwar El-nil biegnie wzdłuż Nilu po jego wschodniej części. Mostami można przedostać się na wyspę Gezira w rejonie Zamalek.
Wieża telewizyjna w Kairze, kształtem przypominająca kwiat lotosu, jest widoczna w zasadzie z każdej części miasta. Ze szczytu rozciąga się wspaniały panoramiczny widok. W środkowej części Kairu warto odwiedzić XIX wieczną Operę, plac Midan Ataba, Mauzoleum pierwszego premiera Egiptu Saada Zaghloula, Pałac Manial, który kiedyś był siedzibą członków rodziny królewskiej, oraz nowy budynek Opery.
Midan Tahrir jest sercem środkowej części Kairu ze słynną ulicą jak Qasr El-Nil. Znajduje się tu także Amerykański Uniwersytet oraz Muzeum Egiptu, absolutnie obowiązkowe miejsce do odwiedzenia. Do muzeum można dotrzeć wysiadając na stacji metra Sadat. Muzeum znajduje się w neoklasycznym budynku, pomalowanym na kolor spranego różu. Szacuje się, że znajduje się w nim ponad 120 tysięcy eksponatów łącznie z mumiami, sarkofagami i oczywiście słynną na całym świecie kolekcją złotych i alabastrowych skarbów króla Tutanhamona, które odnaleziono wraz z grobowcem młodego faraona w 1922 roku. Można również zobaczyć replikę Kamienia Rosetty. Oryginał odkryto w Rosecie Rashid na północnym wybrzeżu i okazał się niezbędny do rozszyfrowania hieroglifów (starożytnej egipskiej formy pisma odręcznego).
Khan el-Khalili - znana sieć ulic - tworzy największy bazar na Bliskim Wschodzie i jeden z najstarszych rynków na świecie. To muzułmańska część Kairu. Bazar został zbudowany przez Emira Djaharks el-Khalili, który stworzył karawanseraj dla kupców (zajazd dla karawan). Od 1382 roku handlowcy oferują tu swoje towary.
Tuż obok bazaru położony jest wielki Meczet Sayyidna al-Hussein, uważany za najbardziej święte miejsce w Kairze. Warto odwiedzić Meczet al-Azhar, Meczet Ibn Tulun, XII-wieczną Cytadelę wzniesioną przez Salah El Din, Meczet Mohamed Ali na Cytadeli, oraz Wikalat al-Ghouri (średniowieczny, były karawanseraj).
Na zachód od centralnego Kairu zobaczymy piramidy w Gizie i płaskowyż w Gizie, niedaleko od miejsca starożytnego miasta Memphis i Saqqara. Można zwiedzać Wielką Piramidę zbudowaną dla króla Khufu XIV dynastii, nieco mniejszą Piramidę Khafre datowaną na około 2500 p. n. e. oraz Piramidę Menkaure. W około znajdują się mniejsze piramidy w których pochowani są byli członkowie rodzin królewskich. Nieco niżej znajduje się Sfinks z ciałem lwa i głową człowieka. Nieopodal znajduje się Muzeum Solar Boat, które mieści pełnowymiarową starożytną łódź egipską. Warto zwiedzić także kompleks piramid i zabytków Saqqara, którego główną atrakcją są Piramida Djoser, oraz Piramida Sekhmket, wraz miastem Memphis (za czasów faraonów było stolicą Egiptu).
Starówka Kairu (Koptyjski Kair) została założona około VI w n. e. Według legendy, arabski generał Amr Ibn al-Aas postanowił, że obszar obecnego Kairu będzie dobrym punktem do osiedlenia i rozpoczął budowę domów oraz miejsc kultu. Na kairskiej starówce trzeba zobaczyć kościół św. Barbary (jeden z największych w Egipcie), który nadal służy do regularnego kultu religijnego, kościół św. Jerzego, kościół św. Sergiusza, który jest najstarszym kościołem koptyjskim w Kairze, synagogę Ben Ezra Synagogue, meczet Amr Ibn al-Aas, oraz Wiszący Kościół - zwany tak z uwagi na fakt, iż zbudowano go na szczycie starorzymskiej konstrukcji fortecy Fortu Babilon. Turystów z całego świata zaprasza także Muzeum Koptyjskie w którym zobaczymy jedną z najznakomitszych kolekcji sztuki koptyjskiej na świecie obejmującą okres od czasów faraona do grecko-rzymskich i muzułmańskich.
Historia Kairu jest niezwykła. Miasto widziało faraonów, chrześcijan, oraz wyznawców islamu. Było miejscem rządów dynastii królewskiej, Fatimid Caliphate, stolicą w okresie Mamluk i Otomańskim oraz ośrodkiem imperium Napoleona w czasie gdy Francja okupowała Egipt w XVIII wieku. Kair zatrzymał statut stolicy pod rządami brytyjskimi do czasu gdy Egipt odzyskał niepodległość w 1922 roku. Obecnie Kair jest nadal stolicą administracyjną Egiptu. Jednak niedługo się to zmieni. Powoli kończy się budowa Nowej Stolicy Administracyjnej. New Administrative Capital / NAC), bo tak nazywa się roboczo nowa stolica Egiptu powstaje około 45 kilometrów na wschód od obecnego najważniejszego miasta Egiptu i jednocześnie największego miasta Afryki. NAC ma zająć powierzchnię 700 kilometrów kwadratowych. Dla porównania, Warszawa ma 516 kilometrów kwadratowych. Obecnie prace są dość zaawansowane, a poziom ukończenia projektu ocenia się na 80%. Według wstępnych założeń inwestycja w nową stolicę warta 58 mld dolarów miała zostać ukończona w 2024 roku.
Wycieczka jednodniowa do Kairu
Z Hurghady do Kairu możemy się wybrać na jedno, lub dwudniową wycieczkę. Z własnego doświadczenia wiemy, iż wyjazd do Kairu na 1 dzień wiąże się z niedogodnościami bowiem wielu atrakcji z braku czasu po prostu nie zwiedzimy. W trakcie jednodniowej wycieczki trochę irytujący jest ciągły pośpiech i niedoczas, ale to przypadłość wszystkich zorganizowanych wyjazdów grupowych. Z drugiej strony, gdy nasze wakacje w Hurghadzie trwają tylko tydzień, trochę szkoda czasy, by aż dwa dni spędzić na zwiedzaniu Kairu. Jest przecież jeszcze Luksor, Aleksandria, Asuan... Cena wycieczki jednodniowej to 52 dolary. To dużo, ale i mało zważywszy na to co będziemy mogli zobaczyć (np. muzeum kairskie, piramidy w Gizie, Sfinksa). Zapewniamy; widoki i wrażenia pozostaną na długo w naszej pamięci. Wyjazd na wycieczkę jednodniową do Kairu rozpoczyna się sprzed hotelu około godz. 1.00 w nocy (w zależności od lokalizacji hotelu). Dojazd do Kairu następuje około godz 9:00-9:30. Zwiedzanie rozpoczyna się od starego Muzeum Kairskiego przy placu Tahrir. Polskojęzyczny licencjonowany przewodnik jedzie z grupą już z Hurghady, lub czeka przed muzeum. Po zwiedzaniu jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Następnie przejazd do Gizy, gdzie podziwiamy Piramidy i Sfinksa z zewnątrz. Jest możliwość wejścia do wnętrza piramidy za dodatkową opłatą od 100 do 400 funtów egipskich, w zależności do której piramidy chce się wejść. Później jest wizyta w instytucie papirusów i w fabryce perfum. Powrót do Hurghady przewidziany. jest około godziny 23:30 w zależności od lokalizacji hotelu i natężenia ruchu na autostradzie. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Można zabrać kserokopie, albo telefonem zrobić zdjęcie tej strony w paszporcie, gdzie umieszczone są dane osobowe.
Miejsca, które trzeba zobaczyć w Kairze
|
Piramidy w Gizie i Sphinx |
|
|
Wielka Piramida Cheposa |
|
|
Step Piramida w Sakkarze |
|
|
Nowe Groby w Sakkarze |
|
|
Piramida Meidum |
|
|
Piramidy w Dahszur |
|
|
Wielka Piramida Cheopsa (wejście) |
|
|
Muzeum łodzi przy Piramidzie Cheopsa |
|
|
Druga Piramida Chefrena |
|
|
Piramida w Hawarze |
|
|
Piramida El-Lahun |
|
|
Open Air Museum of Memphis |
|
|
Muzeum w Kairze |
|
|
Pokój mumii w muzeum w Kairze |
|
|
Islamic Museum |
|
|
Kasr El-Manayal Palace Museum |
|
|
Gayer Anderson Museum |
|
|
Cytadela Saladyna |
|
|
Virgin Mary |
|
|
Muzeum Koptyjskie |
|
|
Wiszący Kościół |
|
|
Prowincja El-Fayoum |
|
|
Kościół św Barbary |
|
|
Ben Ezra Synagoga |
|
|
Kościół św Sergio (Sergiusz lub Abu Serga) |
|
|
Meczet Amr Ibn Al-As |
|
|
Meczet Ahmed Ben Tulun |
|
|
Khan El-Khalili Bazaar |
|
|
Sultan Hassan Madrassa i Meczet |
|
Wycieczka do Luxoru
Luxor znajduje się w południowo-zachodniej części Egiptu. Miasto składa się z trzech dzielnic; centrum, Karnaku i Teb. Miasto zyskało na ważności około 2000 roku p. n. e. podczas rządów 11 dynastii. W starożytności nazywane było Waset co oznacza siłę. Pod rządami Greków nazwę zmieniono na Teby. Homer opisał Luxor jako "miasto tysiąca bram". Przez wiele lat było to jedno z najważniejszych miast na świecie. Tutaj znajdowało się centrum polityczne, ekonomiczne, religijne i militarne starożytnego Egiptu. W Luxorze mieszka ponad 380 tysięcy osób. Lotnisko znajduje się 20 minut drogi od centrum. Centrum atrakcji Luxoru jest bulwar biegnący wzdłuż brzegu Nilu. Znajduje się tu między innymi hotel Winter Palace w którym Agatha Christie napisała jedną z najważniejszych swoich powieści "Śmierć na Nilu".
Pozostałe dwie główne ulice to al-Mahetta, przy której znajduje się dworzec kolejowy, oraz al-Karnak, która biegnie od Świątyni Karnaku do Świątyni Luxorskiej.
Od czasów Amenhotepa II i Ramzesa II Światynia Luxorska jest poświęcona bogowi Amenowi i jego żonie Mut. Świątynia wzniesiona w okresie Nowego Królestwa posiada ogromny pylon zbudowany przez Ramzesa II. Istnieją również pozostałości po jednym z dwóch 25-metrowych obelisków wykonanych z granitu. Wewnątrz Świątyni w Karnaku znajdują się dziedzińce, kolumny i przepiękne perystazy, z których każdy mierzy 100 metrów długości i zostały zbudowane przez Amenhotepa III. Świątynie zostały wybudowane, by oddać cześć potędze faraonów Nowego Królestwa. Świątynia Karnak to największe starożytne miejsce religijne na świecie. Nazwa pochodzi od wioski Al-Karnak. Świątynia składa się z trzech różnych świątyń. Największa Precint z Amun-Re to starożytna świątynia poświęcona bogowi Amon. Jest to jedyny obszar udostępniony dla turystów. Obok znajdują się również Świątynie: Precint z Montu i Precint z Mut, oraz Świątynia Amenhotepa IV.
Karnak wybudowano w roku 2000 p. n. e. i uważa się, że około 30 faraonów dobudowało budynki, świątynie, kaplice przez okres około dwóch tysięcy lat (od Średniowiecznego Królestwa do czasów ptolomejskich). Wynikiem i efektem tego jest skarb starożytnych budowli i konstrukcji, kolumn, dziedzińców, pylonów i obelisków.
Przy wejściu do Karnaku mijamy rząd figur. Miejsce znane jest jako Aleja Rams. Warto odwiedzić także Muzeum Mumifikacji, które znajduje się tuż obok Karnaku. Jest tu graficzna wystawa tego jak starożytni Egipcjanie mumifikowali nie tylko ludzi, ale również krokodyle, zwierzęta domowe, czy ryby. Wszystko jest przedstawione w zmumifikowanej formie, łącznie z ciałem Masaharta, wyższego szczeblem duchownego Amun w Tebach około 1050 r. p. n. e. W Muzeum Mumifikacji możemy również zobaczyć narzędzia, których używano do usuwania organów wewnętrznych i upuszczania płynów.
W Luxorze warto odwiedzić także Meczet El-Mekashkesh, gdzie znajdują się zwłoki X-wiecznego islamskiego świętego oraz wspaniałą Bazylikę Koptyjską. Na zachodnim brzegu Nilu trzeba zobaczyć Dolinę Królów, Dolinę Królowych. oraz Dolinę Nobles. Warto zwiedzić Świątynię Madinet Habu w której są Świątynie Amenhotepa oraz Ramzesa III. Trzeba zobaczyć również Kolosy Memnona, Świątynię Ramesseum oraz Świątynię Hatszepsut. Ta świątynia została zaprojektowana przez osobistego architekta faraona - Senemtuta w czasie XVII dynastii. Dodatkowo, po jednej stronie Świątyni Hatszepsut znajdują się ruiny Świątyni Montuhetop II, a po drugiej grób Amuna i Sanktuarium Słońca. Warto zwiedzić także kaplicę Anubis.
Wycieczka Do Luksoru rozpoczyna się sprzed hotelu około godziny 5:00 rano w zależności od lokalizacji hotelu. Dojazd do Luksoru następuje około godziny 9.30. Zwiedzanie rozpoczyna się od Świątyni w Karnaku. Następnie wsiadamy na łódź motorową i płyniemy przez Nil. Później idziemy do restauracji gdzie podawany jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Kolejny punkt programu to wizyta w fabryce alabastru. Potem zwiedzanie Doliny Królów (wejście do 3 grobowców są w cenie wycieczki), a dla chętnych możliwość wejścia do grobowca Tutenchamona za dodatkową opłatą 300 funtów egipskich od osoby. Jadąc dalej zatrzymujemy się przy Świątyni Hatszepsut. To Świątynia Grobowa królowej Egiptu, jedynej w historii kobiety-faraon. Na koniec przystanek przy Kolosach Memnona - pozostałości świątyni grobowej Amenhotepa III. Powrót do Hurghady jest przewidziany ok. godz. 22:00-22:30 w zależności od lokalizacji hotelu. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Koszt wycieczki to 60 dolarów od osoby (z Doliną Królów). Bez Doliny Królów - 50 dolarów.
Jeżeli w planie naszej wycieczki jest Dolina Królów mamy ważną informację; szczególnie w okresie letnim temperatura w dolinie, a zwłaszcza w grobowcach jest nie do zniesienia. Może nawet dochodzić do 50 stopni. Ponadto grobowce nie są klimatyzowane i panuje w nich zaduch. Dolina Królów to miejsce otoczone wysokimi górami, bez naturalnego ruchu powietrza, gdzie nie ma ani drzew, ani miejsc w których można się przed upałem schować. To niestety wykorzystują miejscowi sprzedawcy, którzy proponują napoje w cenie kilkunastokrotnie przewyższającej ich wartość.
Bezwarunkowo: na wyjazd do Doliny Królów trzeba zabrać co najmniej dwie duże butelki wody niegazowanej na osobę. W tym miejscu żartów nie ma. Bardzo często na miejscu zdarzają się przypadki zasłabnięć, omdleń, a nawet zawałów serca. Przed wyjazdem na wycieczkę do Doliny Królów nie radzimy pić alkoholu. Zalecamy także zabranie wygodnego obuwia. Do grobowców schodzimy po drewnianych deskach.
W Dolinie Królów zostało ukrytych wiele starożytnych grobowców takich jak: Grobowiec Tutenhamona, Setiego I, Ramzesa I, Ramzesa II, Ramzesa III, Ramzesa IV, Siptaha. W dolinie znajduje się ponad 60 grobowców. Powstanie Doliny Królów datuje się na okres od XVI do XI wieku p. n. e., kiedy to miejsce stało się nekropolią faraonów pochodzących z dynastii panujących w Nowym Państwie. Uważa się, że Dolina Królów była używana jako miejsce pochówku przez około 500 lat i spoczywają tu królowie, oraz członkowie ich rodzin od XVII do XX wieku p. n. e. W 1979 roku nekropolia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do Doliny Królów dostaniemy się specjalną kolejką podążając wśród piaszczystych wydm i wzgórz. Po prawej stronie doliny znajduje się grobowiec Tutenhamona oznaczony numerem KV62. Grobowiec został odkryty 26 listopada 1922 roku przez brytyjskiego archeologa Howarda Cartera. Mumia króla znajdowała się w trzech sarkofagach: pierwsze dwa wykonane były ze złoconego drewna (drugi dodatkowo zdobiony był szkliwem), trzeci został wykonany ze złota. Obecnie skarby z grobowca znajdują się w Muzeum Egiptu w Kairze, między innymi: sarkofag, biżuteria, mniejszy sarkofag zawierający wnętrzności usunięte podczas mumifikacji, oraz słynna złota maska, która stała się symbolem starożytnego Egiptu. Sam grobowiec jest dość mały, prowadzi do niego wąski i duszny korytarz długości kilkudziesięciu metrów. Na dole nie wolno robić zdjęć i należy zachowywać się bardzo cicho. Grobowiec Tutenhamona nie jest udekorowany w przeciwieństwie do tych, w których spoczęli Ramzes I i III. Oba znajdują się po lewej stronie Doliny. Do grobowców wchodzimy po schodach prowadzących korytarzami bogato zdobionymi malowidłami i hieroglifami. Kolor żółty , pomarańczowy i czerwony są tak jasne, że trudno uwierzyć, że zostały narysowane wieki temu. Grobowiec Ramzesa I (KV16) , drugiego faraona pochodzącego z XIX dynastii jest dosłownie urzekający, tak samo jak grobowiec Ramzesa III odkryty w XVII wieku. Znany inaczej jako grobowiec Harfisty po tym, jak odkryto w nim malowidła przedstawiające muzyków, czasem nazywany nazwiskiem swojego odkrywcy Jamesa Bruce'a. Następnym grobowcem jest grobowiec króla Sipatha (KV47) pochodzącego z XIX dynastii. Jest jednym z najwcześniej odkrytych. Mumia faraona została odkryta w grobowcu króla Amenhotepa II (KV35) w 1898 roku. Wizyta w Dolinie Królów jest absolutną koniecznością podczas pobytu w Egipcie. Wiele wycieczek z przewodnikiem obejmuje także wizytę w blisko położonej Dolinie Arystokracji, leżącej na południe od Doliny Królów, gdzie spoczęło wiele ważnych osobistości ówczesnego Egiptu. Niedaleko także znajduje się Deir El-Medina, gdzie znajdują się groby robotników i artystów, którzy pracowali przy budowie królewskich grobowców. Czas ich powstania datuje się na erę ptolomejską.
Zwiedzanie Luxoru należy do obowiązkowych punktów programu każdej wycieczki w Egipcie. Nigdzie indziej nie spotkamy tak wielu pozostałości po jednej z pierwszych rozwiniętych kultur na świecie. Luxor to miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane "Haremem Południowym". Nazwa miasta oznacza dosłownie "miasto pałaców". ponoć arabscy najeźdźcy w VII wieku widząc wszystkie świątynie mieli pomyśleć, że są one pałacami królewskimi. Stąd też miałaby wywodzić się nazwa. Imponujące zabytki Luxoru nawiązują do "miasta o stu bramach", czyli Teb, o których pisał Homer w swojej Iliadzie. Teby były ważnym miastem już w początkach państwa egipskiego, lecz dopiero po wygnaniu Hykosów w połowie II wieku p. n. e. stały się one politycznym i religijnym centrum Egiptu, przejmując funkcję dawnej stolicy - Memfis. Po wschodniej stronie Nilu znajdowały się królewskie pałace i świątynie, zaś na zachód rozciągało się miasto zmarłych. W czasach Nowego Państwa, Teby należały do najwspanialszych miast starożytnego świata, a około 1300 roku p. n. e. liczyły prawie milion mieszkańców. XXI dynastia przeniosła stolicę państwa do Tanisu położonego w delcie Nilu. Około 666 p. n. e. Teby zostały splądrowane i zniszczone przez Asyryjczyków. W okresie ptolomejskim Teby/Luxor były zaledwie małą prowincjonalną miejscowością. Na początku rządów rzymskich Korneliusz Gallus sprawujący władzę nad miastem kazał zniszczyć Teby. Ponownie nabrały one znaczenia dopiero wraz z rozwojem turystyki pod koniec XIX i na początku XX wieku. Z czasów dawnej świetności zostały jedynie dwa kompleksy świątyń położonych na terenie ówczesnego miasta, oraz doskonale zachowane miast zmarłych, w którym zostali pochowani władcy Nowego Państwa.
Świątynia w Karnaku
Około 3 km od świątyni w Luxorze, w pobliżu Nilu rozciąga się kompleks budowli tworzony przez wielu władców Egiptu. Budowa całości trwała 2 tysiące lat. Nowsze budowle leżą w okolicach obecnego wejścia, najstarsze znajdują się na zachodnim krańcu. Sercem tego kompleksu jest świątynia Amuna, znana przede wszystkim z "lasu" kolumn. 122 kolumny z papirusowymi kapitelami rozpościerają się na prawo i lewo od głównego wejścia, które zostało oznaczone dalszymi 12 kolumnami. Warto odwiedzić też miejsca znajdujące się w głębi po lewej stronie muzeum na wolnym powietrzu, gdzie znajduje się część poświęcona królowej Hatszepsut i "biała kaplica" Senostrisa. Dobrze widoczne są dwa pnące się ku niebu obeliski. Jeden z nich - po wschodniej stronie - wzniósł Tumosis. Waży on 143 tony i ma wysokość 23 metrów. Drugi obelisk wybudowała Hatszepsut, zaś trzeci - przewrócony - znajdował się przy świętym jeziorze, które służyło kapłanom do rytualnych obmyć i przejażdżek łódką. nad jeziorem znajdował się także ogromny skarabeusz wybudowany za czasów Amenofisa III, będący symbolem boga słońca Re. W przejściu do południowej części świątyni znajduje się stela "Izrael" - jedyna wzmianka o Hebrajczykach z czasów starożytnego Egiptu. "Jakże piękna jest świątynia Amun" - głosi napis - "gdy dzień uroczyście mija".
Dolina Królów
Dolina Królów - Biban al-Muluk, to łącznie 64 kamienne grobowce faraonów XVIII-XX dynastii. Aby chronić cenne malowidła ścienne przedstawiające sceny ze świata zmarłych, tylko niektóre grobowce są otwarte dla zwiedzających. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca w dolinie, z dala od znanych nekropolii, był Totmes I, ostatnim Ramzes XI. Grobowce w Dolinie są wykutymi w skale kompleksami grobowymi, składającymi się z ciągu licznych korytarzy i sal. Juz w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego powodu juz w czasach panowania starożytnych władców zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbeszczeszczeniem. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe. Najciekawsze grobowce to te należące do Ramzesa IX (nr 6), Merenptaha (nr 8), Ramzesa VI (nr 57), oraz Tutenchamona (nr 62). Jest on ostatnim miejscem spoczynku dziecka faraona, odkryty 26 listopada 1922 roku przez Howarda Cartera, który prowadził prace w imieniu Carnarvona. Było to sensacyjne odkrycie, po raz pierwszy bowiem udało się znaleźć grób z pełnym wyposażeniem. Mumia króla spoczywała w sarkofagu wykonanym z kwarcytu w trzech mumio kształtnych trumnach: pierwsze dwie wykonane były ze złoconego drewna. trzecia została wykonana ze złota. Złota maska, okrywająca mumię, oddawała rysy młodego króla. Na czole umieszczono królewski ureusz - głowy kobry i sępa - symbol władzy królewskiej, mający zapewnić ochronę zmarłemu. Sztuczna broda z zagiętym końcem symbolizuje związek faraona z Ozyzysem.
Świątynia Hatszepsut
Świątynia Hatszepsut jest jedną z najbardziej okazałych budowli w Tebach zachodnich i położona jest u podnóża stromego, wysokiego na około 300 metrów masywu górskiego. Córka Tutmozisa I panowała w latach 1490-1468 p. n. e., pozbawiając władzy prawowitego następcę Tutmozisa III. Po jej śmierci Tutmozis III kazał zburzyć wiele powstałych za jej życia budowli, aby zniszczyć jej imię i pamięć. Świątynia powstała według planów i pod nadzorem budowlanym, ubóstwiającego królową Hatszepsut, Senenmuta. Rozciąga się na trzech tarasach, rampy łączą poziomy świątyni. Znamienne są jej naturalne ozdoby reliefowe. Najciekawsze wydają się naturalne ciągi obrazów w południowej części środkowego tarasu. Opowiadają o ekspedycji handlowej do owianej legendami "złotej krainy" Punt.
Dolina Królowych
W Dolinie Królowych znajdują się grobowce zon egipskich władców i książąt. Składają się najczęściej z przedsionka, korytarza, miejsca kultu i bocznego pomieszczenia, w którym ustawiany był sarkofag. Niektóre z nich pochodzą z czasów XVII dynastii. Na szczególną uwagę zasługuje grób Nefertiti. Malowidła ścienne na grobowcu żony Ramzesa zostały w ubiegłych latach odnowione przez ekspertów, wciąż jednak nie jest jeszcze pewne, kiedy miejsce spoczynku Nefrititi zostanie udostępnione zwiedzającym.
Kolosy Memnona i Medinat Habu
Kolosy Memnona to dwie siedzące postacie o wysokości 18 metrów. Przedstawiają Amenofisa II. Są to jedyne zachowane szczątki świątyni. Trzęsienie ziemi w 27 roku n. e. spowodowało poważne uszkodzenia i pęknięcia głazu.
Świątynia grobowa Ramzesa III jest jednym z najlepiej zachowanych ówczesnych zabytków w Tebach Zachodnich. Jej wejście przypomina twierdzę. "Syryjska brama" jest jedynym w swoim rodzaju zabytkiem Egiptu. Pełniła ona nie tylko funkcję obronną. Znajdujące się w niej apartamenty, służyły jako harem. Świątynię kazała wybudować królowa Hatszepsut.
Świątynia w Luxorze
Bezpośrednio przy nadbrzeżnej ulicy stoi świątynia wybudowana przez Aminofisa III i Ramzesa II, która nazwana została "Triadą Teb" na cześć boga Amuna, jego małżonki Mut i syna Chonsu. Dwa gigantyczne posągi Ramzesa II trzymają straż przy wejściu do świątyni. Z pierwotnych dwóch obelisków został tylko jeden. Drugi stoi na placu Concorde w Paryżu. Został on podarowany Francji przez Mohammeda Aliego.
Aleja sfinksów prowadzi do wejścia, na którego bramie przedstawiono bitwę pod Kadesz. Na lewo od wejścia natkniemy się na meczet Abdul Haggaga. Szejk Yussuf Abdul Haggaga był twórcą bractwa Sufi w Luxorze na przełomie XI i XII wieku.
źródło: Egipt Exclusive
Miejsca, które trzeba zobaczyć w Luxorze
|
Kolosy Memnona |
|
|
Dolina Królów |
|
|
Dolina Królowych |
|
|
Valley Of The Nobles |
|
|
Świątynia Medinat Hapu |
|
|
Świątynia w Karnaku |
|
|
Świątynia w Luxorze |
|
|
Świątynia królowej Hatszepsut |
|
|
Świątynia Abydos |
|
|
Grobowce Beni Hassan |
|
|
Groby Tel el-Amarna |
|
|
Luxor Museum |
|
|
Muzeum mumifikacji |
|
|
Groby El-Kab |
|
|
Świątynia Ramesseum |
|
|
Świątynia Dendera |
|
|
Świątynia Esna |
|
|
Grobowiec króla Tutanchamona |
|
|
Grób rozgałęziony |
|
|
Grób Manna i Nakhet |
|
|
Grób Assasif |
|
|
Świątynia Edfu |
|
Wycieczka na wyspę Giftun
Wyspa Giftun nazywana jest często „Rajską Wyspą”. Na wyspę codzienne odbywają się wycieczki z Hurghady. Za wycieczkę trwającą około 6 godzin zapłacimy 33 dolary. W czasie rejsu statek dwukrotnie cumuje przy rafach koralowych w okolicach wyspy. Na pokładzie każdego statku, lub w porcie - przed jego wypłynięciem - możemy wypożyczyć odpowiedni sprzęt (maski, rurki, czy płetwy). Każdy statek zaopatrzony jest także w kapoki, dzięki którym nawet słabo potrafiący pływać mogą popływać w morzu".
Na samej wyspie możemy skorzystać z kilku barów oferujących napoje i przekąski. Wyspa ma jedyną w swoim rodzaju szeroką plażę z bardzo drobnym piaskiem. Błękitna woda, niesamowite widoki oraz bliskość raf koralowych sprawia, że wyspa Giftun jest jednym z najpiękniejszych miejsc w tej części świata. Przed wypłynięciem na wycieczkę warto sprawdzić pogodę i wiatr w okolicach Hurghady.
Program wycieczki wygląda następująco; rano około 7.30-8.00 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. Tam dostępny jest sprzęt do snurkowania - tzw. ABC rurka, maska, pletwy. Zabawę zaczynamy już na pierwszym postoju; wsiadamy na dmuchane banany i kanapy, które holuje rozpędzona motorówka. Kolejny przystanek to snurkowanie przy rafach koralowych. Często widzimy mureny, skrzydlice, ryby napoleony, a nawet delfiny! Snurkujemy około 45 minut i płyniemy do innej rafy koralowej, gdzie znów pływamy. Po pływaniu wracamy na łódź, gdzie czeka posiłek. Lunch podawany jest w formie szwedzkiego stołu. Jest duży wybór potraw; między innymi smażona ryba, makaron, ziemniaki, sałatki, napoje woda, herbata, napoje gazowane. Następnie łódź podpływa do przystani i schodzimy na wyspę Giftun. Przez około dwie godziny opalamy się, pływamy. Po plażowaniu łódź zabiera nas do portu, a busy do hotelu. Powrót do hotelu około godziny 16.30
Wycieczkę na wyspę Giftun polecamy wszystkim. Szczególnie po kilku dniach spędzonych na plaży, gdy jesteśmy już odpowiednio opaleni, gdy książki, które zabraliśmy z Polski jakoś nie chcą się czytać, muzyka zaczyna nas denerwować i szukamy sobie miejsca między barem, leżakiem, pokojem hotelowym i basenem.
Wycieczka na Giftun nie męczy. Jedno o czym trzeba pamiętać to nakrycie głowy. i olejek z mocnym filtrem. Polecamy na wszelki wypadek założyć na siebie koszulki z ramiączkami. Trzeba zabrać ze sobą własny ręcznik na którym będziemy się mogli położyć na pokładzie statku, a po dopłynięciu na wyspę na plaży. Musisz wziąć ze sobą jedną dużą butelkę wody.
Wycieczka do Sharm el Naga
Rezerwat Sharm el Naga to dziewiczy podwodny park krajobrazowy, a zarazem rezerwat raf Morza Czerwonego. Nurkowanie odbywa się z plaży, a piaszczyste dno opada do 30 metrów i przechodzi w skały opadające do 80 metrów. To idealne miejsce dla początkujących i bardziej doświadczonych nurków. Rezerwat Sharm El Naga oddalony jest od Hurghady o 35 kilometrów (40 minut jazdy autokarem). Rezerwat został uznany za jedno z najlepszych miejsc do nurkowania i snorkelingu na całym świecie przede wszystkim z uwagi na łatwość dostania się do raf. Nurkowanie odbywa się na rafach, które oddalone są od siebie o kilkanaście metrów, a pierwsze znajdują się 25 metrów od brzegu.
Można dotrzeć do ponad 20 ciekawych miejsc, między innymi: Canyon Reef, Coral Garden, Panorama Reef, Sharm El Naga Street, Sadana Point, Sadana Drop Off, Sadana Gorgonia, Tunel Lama i Ziyad Cave. Na miejscu mamy do dyspozycji wykwalifikowaną obsługę z uprawnieniami, co daje szczególne poczucie bezpieczeństwa. Obsługa dba o utrzymanie raf koralowych w nie naruszonym stanie. Dbanie o środowisko to priorytet obsługi rezerwatu.
Co ciekawe i istotne w Sharm El Naga naprawdę wystarczy przepłynąć kilkanaście metrów, aby zobaczyć podwodny świat. To super fajne i niedrogie miejsce. Wycieczki odbywają się codziennie. Około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżacie do rezerwatu. Na miejscu otrzymujesz sprzęt do snurkowania tzw. ABC rurka, maska, pletwy oraz ręcznik plażowy. Na plaży, każdy ma zapewnione zacienione miejsce pod wielkim parasolem. Sharm el Naga oferuje Ci piaszczystą plażę, rafę do pływania z maską i rurką, duży basen kąpielowy, bar i restaurację. Można tu kupić piwo i inne napoje. Jest plac zabaw dla dzieci. Pływanie i snurkowanie odbywa się pod opieką doświadczonego przewodnika. Około godziny 13.00 podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.00 w zależności od lokalizacji hotelu. Wycieczka kosztuje 40 dolarów. Dzieci do lat 12 płacą połowę ceny. Sharm el Naga ma jeszcze jedną, ważną zaletę. Jest tu naprawdę cicho. Nie gra żadna muzyka, nie ma hotelowych animatorów. Słychać jedynie szum fal. Zatoka otoczona jest kilkumetrowymi skałami z których rozpościera się fantastyczny widok na okolicę. Jeżeli potrzebujesz wytchnienia od hotelowego zgiełku i gwaru Hurghady - Sharm el Naga to idealne miejsce na "reset" i prawdziwe ładowanie "wakacyjnych baterii".
Wycieczka do El Gouny
Hotel w El Gounie
Port jachtowy w El Gounie
El Gouna to prywatne, sztucznie utworzone luksusowe miasteczko hotelowe. To ciche i czyste miejsce. Składa się z kilku wysp rozdzielonych kanałami i połączonych mostami. El Gouna nazywana jest egipską Wenecją. Wycieczka statkiem z Hurghady do El Gouny kosztuje 45 dolarów.
Rano około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. W trakcie rejsu do El Gouny możesz snurkować i łowić ryby na żyłkę. Sprzęt dostępny na statku. Po dotarciu na miejsce przesiadasz się na małą łódź motorową, dzięki której możliwe jest zwiedzanie El Gouny. W programie jest też krótki rejs łodzią z oknami w burtach typu Seascope, a także odpoczynek w lokalnej kawiarni. Na statku podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu oraz napoje. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.30-17.00. Podczas rejsu bardzo często spotykamy się delfiny, ponieważ statek pływa w okolicach rafy znanej jako “Dom Delfina".
El Gouna
Port jachtowy w El Gounie
Lądem dostaniemy się taksówką do El Gouny w godzinę. Koszt to około 100 funtów egipskich w jedną stronę z centrum Sakali. Należy jednak pamiętać, iż El Gouna to tak naprawdę prywatny kompleks turystyczny. Prowadzą do niego dwie drogi na początku których jest punkt kontrolny. W tym miejscu - przed wjazdem na teren wszystkie samochody i autokary sprawdzane są przez policję turystyczną.
Jeżeli wjedziemy już za bramę co jest bardzo proste, przed nami jeszcze ponad 3 kilometry jazdy do "centrum". Tam już jest prościej z komunikacją. El Gouna ma wewnętrzny, płatny system transportu autobusowego oraz można wynająć rowery, lub ryksze. W El Gounie naprawdę jest co robić. To znakomite miejsce dla wszystkich, którzy lubią spacery. El Gouna jest dużo spokojniejsza niż Hurghada. Jest niestety trochę droższa. W El Gounie jest sklep wolnocłowy.
El Gouna została zaprojektowana przez twórców Euro Disneylandu Gene Batesa i Freda Couplesa. Kurort słynie z tego, że znajdują się tam luksusowe hotele, długie, 300 metrowe molo, bary, restauracje, sklepy, port dla prywatnych statków, pole golfowe, tor cartingowy, szpital, kasyno, kościół katolicki, lotnisko dla małych samolotów i wille.
El Gouna to fantastyczne miejsce do uprawiania sportów wodnych, w szczególności kitesurfingu. Od grudnia do końca lutego to jedno z najlepszych miejsc na świecie gdzie można nauczyć się "latania", ale także dla bardziej zaawansowanych, by po prostu potrenować. W tym czasie panują tu wręcz idealne warunki pogodowe. Jest ciepło, woda także jest ciepła, ale wieje odpowiednio silny wiatr. Co ważne nie ma tłoku. Można do woli i w zasadzie samemu "bawić się" lataniem. Zresztą proszę obejrzeć filmy...
El Gouna oferuje 16 hoteli na najwyższym światowym poziomie. Do wyboru mamy 3 hotele 5 gwiazdkowe (Movenpick Resort and Spa, Sheraton Miramar Resort, Steigenberger Golf Resort), osiem hoteli czterogwiazdkowych
(Club Paradisio, The Three Corners Ocean View Hotel, Dawar El Omda Hotel
Sultan Bey Hotel, The Three Corners Rihana Resort, The Three Corners Rihana Inn, Fanadir Hotel Mosaique Hotel), oraz cztery hotele trzygwiazdkowe ( Arena Inn Hotel, Ali Pasha Hotel, Captain's Inn Hotel, Turtle's Inn Hotel).
W El Gounie nie tylko wypoczniemy w bardzo komfortowych warunkach, ale także możemy bardzo aktywnie spędzić czas. Do dyspozycji jest wiele atrakcji. Między innymi można wędkować. Łodzie, wędki i osprzęt dostępny jest w Abydos Marina. Możemy wybrać się na wycieczkę łodzią ze szklanym dnem. Łodzie wypływają z ośrodka Fun Sport, Mangroovy Aqua Beach oraz z hoteli Steigenberger i Rihana.
El Gouna słynie na całym świecie ze znakomitych warunków do windsurfingu. The Sports and Fun Aqua oferują szereg kursów windsurfingu. Centra działają w Mangroovy Beach i hotelach Steigenberger i Rihana. El Gouna oferuje jazdę na nartach wodnych.
The Orange Concept oferuje kursy dla początkujących wakeboarding, narty wodne, wakeskating, wakesurfing jak również pojedyncze sesje we wszystkich dyscyplinach. W El Gounie znajduje się także Water-Ski & Wakeboard School. Szkoła zaspokaja potrzeby na wszystkich poziomach dla narciarzy wodnych - od początkujących do profesjonalistów. Dla sympatyków dużych szybkości czekają katamarany zdolne płynąć po wodzie z prędkością 26 węzłów - są stabilne, przyjazne środowisku i bardzo wygodne. Podczas wycieczki odwiedzamy rafy koralowe, gdzie można pływać, nurkować, lub po prostu odpocząć.
W El Gounie znajduje się najlepsze i największe w tym rejonie świata 18-dołkowe pole golfowe. Pole słynie z nienagannych warunków do gry (zielona trawa) oraz fantastycznych widoków - z jednej strony Morze Czerwone, z drugiej góry.
El Gouna jest bardzo przyjazna dla dzieci. Pod opieką wyspecjalizowanych opiekunów oferowane są lekcje nurkowania, mini golfa, czy jazdy na torze kartingowym. Dla dzieci młodszych oferowane są przejażdżki na kucyku na plaży Zeytouna. El Gouna oferuje szereg usług opieki nad dziećmi. Działają: Little Gounies oraz przedszkole HoneyBee. Usługi przedszkolne i opieki nad dziećmi są dostępne w wymiarze miesięcznym, tygodniowym i dziennym.
Wycieczka objazdowa po Hurghadzie
"Busikiem" po Hurghadzie
Hurghada z okna taksówki
Wycieczka objazdowa po Hurghadzie to coś dla tych, którzy swój czas skoncentrowali na innych atrakcjach, niż zwiedzanie i chcą mieć choć ogólne pojęcie o miejscu, w którym byli przez ostatnie dni. Z wycieczki skorzystać powinny także osoby, które nie miały ochoty, lub odwagi opuścić swój hotel, , albo mieszkały w resorcie daleko od centrum miasta. Na miejscu, wycieczkę objazdową po Hurghadzie oferują tylko nieliczne biura podróży. W większości przypadków jest to usługa dla tych, którzy zaczynają, lub kończą swój objazdowy pobyt w Egipcie, lub wybrali rejs po Nilu.
Chcesz zobaczyć Hurghadę a boicie się natarczywości tutejszych sprzedawców? Wybierz się na citytour wycieczkę po Hurghadzie, a spokojnie zobaczysz najciekawsze miejsca i zrobisz zakupy w miłej atmosferze. Około godziny 15.00 spod hotelu odbiera Cię busik. Z polskojęzycznym przewodnikiem jedziesz do głównej dzielnicy Hurghady, czyli Sakali. Po drodze busik zatrzymuje się przy Hotelu Sheraton oraz przy restauracji Felfela. To okazja do zrobienia zdjęć na tle panoramy Hurghady. Następnie zapraszamy na spacer po deptaku “Nowa Marina” oraz zwiedzanie największego w Hurghadzie meczetu. Niestety obecnie nie możemy wejść do środka. Po obejrzeniu meczetu następuje przejazd do dzielnicy Dahar. Tu mamy postój przy kościele koptyjskim. Jeśli nie ma akurat jakiś uroczystości wchodzimy do środka. Potem wchodzimy na tradycyjny egipski targ warzywno-owocowy (suk). Pod koniec wycieczki, zapraszamy na zakupy w zależności od Twoich potrzeb – papirusy, perfumy lub suweniry. Powrót do hotelu planowany jest około godziny 19.00. Wycieczka kosztuje 10 dolarów.
Dolina Nilu
Od Fayoum do Hermopolis
Fayoum - leży po zachodniej stronie Nilu, kilka kilometrów na południe od Abusir. Do tutejszych monumentów należą zespoły piramid. Fayoum jest największą egipska oazą. Miasto otoczone jest płaskowyżami i "otula" starożytne jezioro Qarun, które zasilane jest wodami Nilu poprzez rzekę Józefa (bahr Yusuf). Zespół kanałów utworzony został przez faraona Amenemhata III z 12 dynastii.
Pośród pamiątek po czasach faraonów znajduje się tutaj Piramida Hawara wzniesiona przez Amenemhata III, Piramida Al-Lahoun, oraz ruiny Piramidy Amenemhata III, a także Obelisk Senousert, który znajduje się przy wjeździe do Fayoum. Warto zobaczyć również Świątynię Medinet Madi z czasów XII dynastii, małą Świątynię Qasr Al Sagha, która leży na północ od jeziora, oraz Kiman Fares - oryginalne miasto starożytne.
Od Asyut do Dandary
Asyut - to miasto chrześcijańsko-koptyjskie zamieszkane przez ponad 400 tysięcy osób. To najważniejsze miasto Górnego Egiptu. To bardzo ważny ośrodek akademicki. W Asyut działa jedna z najważniejszych uczelni - Uniwersytet w Asyut. Pierwsza społeczność osiadła tutaj za czasów faraonów i nazywała się Syut. Później otrzymała nazwę Lycopolis, tworząc oddzielny, lokalny dialekt w czasach grecko-rzymskich zwany Lykopolitan. Przez pewien czas Asyut był stolicą Egiptu, jednak oddano ten przywilej Tebom w okresie Nowego Królestwa. Jednym z najbardziej wartościowych skarbów miasta jest główny obszar wykopalisk archeologicznych w grobowcach z Asyut, znajdujących się na zachodzie miasta. Grobowce zostały wycięte w skale gór i uznaje się, że zawierają one także szczątki faraonów IX, X i XII dynastii. Inne starożytne miejsce wokół miasta to grobowce Hair Rocky zawierające szczątki księżniczki z Ousseia, Beir El Gabrawy w Abnub - gdzie grobowce znajdują się w klasztorze, oraz nekropolia Deir El-Berscha, która była ważnym cmentarzem w Środkowym Królestwie, gdzie grzebani byli arystokraci i rządzący.
Aby zobaczyć starożytne monumenty należy się udać bardziej na północ do miasta Karanis. Znajdują się tam świątynie, rzymskie łaźnie, oraz pozostałości po kulturze koptyjskiej, arabskiej, ptolomejskiej, ruiny Demlet al-Sesea, gdzie znajdują się pozostałości greckiej świątyni, w której są dekoracyjne rzeźby, oraz inskrypcje. Koniecznie należy odwiedzić piramidę w Meidum, przepiękną strukturę schodkową zbudowaną dla ostatniego z faraonów III dynastii Hunów.
Fayoum w swojej historii było zamieszkałe zarówno przez chrześcijan jak i wyznawców islamu. Pozostały po nich liczne kościoły i meczety. Najznakomitszym przykładem jest klasztor Al-Azab w wiosce Al-Azab, który znajduje się na południe od miasta i zawiera fascynujące muzeum kultury koptyjskiej. Znajduje się tu także klasztor Al-Malah, oraz islamski monument - meczet Quaitbay powstanie którego datuje się na okres panowania mameluków i posiada zachwycającą mównicę wyłożoną kością słoniową, oraz "zawieszony" meczet nazywany tak, ponieważ jest on zbudowany na zboczu wzgórza w okresie otomańskim.
Podróżując na południe wzdłuż Nilu mija się małe miasteczko Beni Suef, które słynie z wyrobu bawełny, oraz oradycyjną wioskę Beni Mazar. Następnie dociera się do przepięknego miasteczka El Minya.
El Minya - leży w północnej części Górnego Egiptu i jest stolicą okręgu Minya. Jest to wielki obszar na zachodnim brzegu Nilu znany dzięki przemysłowi bawełniarskiemu. Kupcy zamieszkujący te obszary wybudowali domy w stylu włoskim, które przetrwały do dziś. Dzięki bulwarowi i licznym pałacom, oraz monumentom z czasów faraonów, grecko-rzymskich, bizantyjskich, koptyjskich i islamskich El Minya jest miejscem bardzo atrakcyjnym turystycznie.
Hermopolis - tuż obok miasta znajdują się świątynie zbudowane przez kobiety faraonów - Hatszepsut, oraz Thutmosis III, wraz z grobami faraonów w Deir El Barsha i ruinami miasta, oraz grobami z tego okresu w Tell Al-Amarna. Mówi się, że jest to były dom faraona Akhenatona i jego żony słynnej Nefretete. W Mallawi, wzdłuż brzegu Nilu możemy zobaczyć ruiny grecko-rzymskiej stolicy, gdzie nadal można zaobserwować ruiny bazyliki w stylu Akropolu. W końcu dotrzemy do ważnego miejsca Hermopolis, lub Tuna El Gebel jak nazywana jest przez ludność miejscową.
Na południe od Asyut znajduje się klasztor Al Muhharaq, w którym znajduje się kościół noszący imię Dziewicy Maryi. Uważa się, że to właśnie tutaj Święta Rodzina zatrzymała się podczas swojej podróży do Egiptu. Panuje powszechne przekonanie, że Kamień z ołtarza jest "tym kamieniem", którego Święta Rodzina używała do zasłaniania wejścia do jaskini, w której mieszkała.
W czasach bardziej współczesnych Asyut stał się znany z tego, iż znajdował się na końcu trasy karawany z Sudanu, w rezultacie czego miasto stało się głównym ośrodkiem handlu niewolnikami w Egipcie. Obecnie dominuje tu przemysł bawełniany i dywanowy. Miasto posiada zaporę wodną wybudowaną pod koniec 1800 roku, która reguluje stan wody na Nilu. Ważnym miejscem w Asyut jest pierwszy sierociniec w Egipcie założony przez amerykańską chrześcijankę Lilianę Trasher. Obecnie jest to jeden z największych sierocińców na świecie.
Suhag - na południe od Asyut znajduje się miasto Suhag gdzie odkryto w XIX wieku grobowce Abrydos. Uważa się, że spoczywają tu władcy z I i II dynastii. Można tu zobaczyć świątynie Seti I, monument upamiętniający wielkiego króla Setha I, a także światynię Ramzesa I. W Suhag znajduje się wiele kościołów i klasztorów. Najpiękniejszym jest Biały Klasztor zwany inaczej Deir al-Abiad, w którym znajduje się kościół wybudowany w V wieku.
Dandara - jest klejnotem w koronie na tym obszarze wokół Nilu. Znajduje się na granicy z pustynią i oferuje jedne z najlepiej zachowanych Świątyń w Egipcie. Ogromny kompleks Świątyń w Dandarze, łącznie ze Świątynią Hathar były ukryte pod piaskiem aż do XIX wieku. Znajdujące się tu budowle datowane są na czasy ptolomejskie, jednak znajdują się tu także formy grecko-rzymskiej architektury.
Rejs po Nilu
Jest wiele sposobów żeglowania po Nilu. Można wziąć udział w kilkugodzinnym rejsie na statku wycieczkowym, lub na feluce - małej drewnianej łódce żaglowej. Można także wybrać się na kilkudniowy rejs na jednym ze statków wycieczkowych, lub jednym z odnowionych parowców. Wiele z nich to luksusowe jednostki spełniające pięciogwiazdkowe standardy. Zazwyczaj rejs rozpoczyna się w Asuanie. Można wykupić luksusowy rejs do Abu Simbel, lub skierować się na północ w stronę Luxoru. Następnie można popłynąć do Com Ombo, gdzie zobaczymy świątynię Sobka i Hareoris. Dalsza część rejsu prowadzi do Edfu, ale można płynąć dalej, aby zwiedzić świątynię Horusa i do Esny i świątynię Khunum. Rejs można zakończyć w Luxorze. Niektóre rejsy rozpoczynają się w Luxorze, w związku z tym trasa rejsu jest odwrócona. Bardzo popularne są wycieczki dwutygodniowe. Plan rejsu może wyglądać tak:
1. dzień: Przylot do Hurghady. Transfer do hotelu, zakwaterowanie, nocleg.
2. dzień: Wypoczynek w wybranym hotelu.
3. dzień: Wcześnie rano wyjazd do Luksoru (4 godziny jazdy). Zwiedzanie zespołu świątyń w Karnaku. Po południu zakwaterowanie na statku. Po kolacji wycieczka „Egipskie Impresje”– przejażdżka dorożkami przez bulwar – Corniche, zwiedzanie luksorskiego suku pełnego kramów, straganów oraz sklepików. Nocleg na statku.
4. dzień: Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej Madinat Habu i Dajr Al – Madina. Podczas wycieczki zwiedzanie Madinat Habu – świątyni grobowej Ramzesa III, najlepiej zachowanego zabytku tego typu; Dajr Al – Madina – miejsce zamieszkiwane przez robotników zatrudnionych przy budowie królewskich grobowców w Dolinie Królów oraz Dom Howarda Cartera, odkrywcy grobowca Tutanchamona. Powrót na statek, rejs do Edfu, przekroczenie śluzy w Esna.
5. dzień: Zwiedzanie świątyni w Edfu – miejsca kultu Horusa, boga nieba i opiekuna egipskiej monarchii. Jest to druga, co do wielkości świątynia spośród wszystkich zachowanych w Egipcie. Powrót na statek, rejs do Com Ombo wzdłuż urodzajnych brzegów Nilu.
6. dzień: Zwiedzanie Wielkiej Tamy Asuańskiej regulującej bieg Nilu, uważanej za jeden z technicznych cudów XX wieku oraz niedokończonego obelisku królowej Hatszepsut. Powrót na statek. Dzień wolny w Asuanie – możliwość spaceru po słynnym targu arabskim oraz asuańskiej promenadzie lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do wioski nubijskiej – spacer po wyspie botanicznej, zwiedzanie nubijskiego domu oraz szkoły. Powrót na statek. Po kolacji wieczór nubijski.
7 dzień: Pobyt w Asuanie, czas wolny na odpoczynek lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do słynnego zespołu świątyń w Abu Simbel, stanowiącego w chwili obecnej jeden z najistotniejszych zabytków Egiptu. Po południu rejs do Com Ombo. Następnie wizyta w zespole świątyń w Com Ombo, poświęconym dwóm triadom boskim. Po kolacji rejs do Luxoru.
8. dzień: Rejs z Edfu do Luxoru.
9. dzień: Zwiedzanie zachodniego brzegu Nilu - słynna Dolina Królów – miejsce spoczynku królów Egiptu w okresie od XVIII do XX dynastii – możliwość wejścia do grobowca Tutanchamona, zwiedzanie Kolosów Memnona, doliny Deir El Bahari z majestatyczną świątynią Hatszepsut. Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej „ Światło i Dźwięk” w Karnaku.
10-14. dzień: Wykwaterowanie z hotelu, transfer do Hurghady, kontynuacja części pobytowej w wybranym hotelu.
15. dzień: wykwaterowanie z hotelu, transfer na lotnisko i powrót do Polski.
Atrakcje Asuan w Egipcie
Asuan leży przy pierwszej katarakcie Nilu. Miasto znajduje się po wschodniej stronie rzeki oraz na dwóch wysepkach. Po zachodniej stronie Nilu znajduje się klasztor Św. Szymona, mauzoleum Aba Kham i grobowce arystokracji. Asuan leży w miejscu, gdzie spotyka się pustynia zachodnia ze wschodnią na północ od jeziora Masser. Asuan jest miastem handlowym. Jego starożytna nazwa Swemet oznaczała "handlowy". Uważa się, że w Asuan powstała pierwsza społeczność Egipska. Jako Swemet, miasto (wtedy najbardziej wysunięte na południe) odgrywało ważną rolę w ochronie Egiptu przed najeźdźcami i obronie południowych granic w czasach dynastii faraonów. Uważa się także, iż to właśnie stąd dostarczana była skała do budowania świątyń, kolumn i obelisków, łącznie z piramidami w Gizie.
Asuan to miasto bardzo "zielone" z drzewami palmowymi i tropikalnymi ogrodami rosnącymi w najszerszym miejscu Nilu. Znajdują się tu wyspy, najważniejsze to wyspa Kitchenera, oraz Elefantyna.
Wyspa Kitchenera znajduje się pośrodku rzeki. Została podarowana Lordowi Kitchenerowi w podzięce za jego usługi w czasie Kampanii Sudańskiej w latach 1896-1898. Lord Kitchener stworzył wyspę wypełnioną fantastycznymi drzewami i roślinnością, którą obecnie z powodzeniem można nazwać ogrodem botanicznym. Wiele gatunków roślin zostało sprowadzonych z różnych zakątków świata, łącznie z ogromnymi palmami. Znacznie większa jest wyspa Elefantyna (w czasach starożytnych służyła jako fort broniący miasto). Stanowiła południową granicę z Nubią. W Asuanie znajdują się pozostałości po świątyni poświęconej Chnum - to bóg katarakt o baraniej głowie datowane na okres Starego Królestwa. Można tutaj zwiedzić Muzeum Asuańskie, w którym znajdują się artefakty z czasów grecko-rzymskich, oraz zobaczyć jeden z najstarszych nilometrów (przyrząd używany do ustalania poziomu wody w Nilu).
W Asuan mieszkali Nubijczycy, znani ze swojego zamiłowania do festiwali i kolorowych ubrań. Uważa się, że to właśnie w Asuan żyła pierwsza cywilizacja nubijska w roku około 2000 p. n. e.
Do Asuan dostaniemy się samochodem, lub autokarem, samolotem, koleją (pociągi ekspresowe i kuszetki). Asuan jest popularnym punktem startowym statków wycieczkowych.
Asuan oferuje programy zwiedzania obejmujące Wysoką Tamę, niedokończony obelisk, oraz Świątynię Philae, a także żeglowanie z Fleccą. W Asuan warto zobaczyć wielki bazar, pokaz "światło-dźwięk" w Philae, oraz Muzeum Cywilizacji Nubijskiej.
Północny Egipt - czyli wybrzeże Morza Śródziemnego
Egipt na północy posiada nieregularną linię brzegową z wieloma zatokami i długimi plażami. Wybrzeże rozciąga się od Sallum - ostatniego miasta przed granicą z Libią, poprzez Marsa Matruh, El-Alamain, Alexandrię i dalej poprzez Rossetę, aż po Diamettę i Port Said.
Marsa Matruh - leży 290 kilometrów od Alexandrii. Miejsce to jest niezwykle popularne wśród Egipcjan. Miasto posiada siedmiokilometrową plażę z białym piaskiem. Plaża osłonięta jest naszyjnikiem naturalnych skał trasowych. Znajduje się tu słynna Plaża Kleopatry, która znajduje się po zachodniej stronie miasta. Inne plaże to Raas Al-Hakma, Al-Abyad i Aquiba. Za założyciela Marsa Matruh uznawany jest Aleksander Wielki, który podczas swojej wyprawy do Oazy Siwa złożył je w hołdzie Amonowi. Kolejną atrakcją do zwiedzania jest Świątynia Koptyjska i Muzeum Rommla, stworzone we wnętrzu jaskini, uznawanej za miejsce, gdzie Erwin Rommel, niemiecki dowódca miał swoją kwaterę główną. W muzeum wystawiona jest broń z tego okresu, oraz rzeczy osobiste feldmarszałka.
El-Alamein znajduje się 200 kilometrów od Marsa Matruh. Najlepiej jest znana jako miasto, które odegrało ważna rolę podczas II wojny światowej. Można tu zobaczyć muzeum wojenne upamiętniające bitwy, które zmieniły kampanię na korzyść Aliantów, jak również Wojenny Cmentarz Wspólnoty z bronią i sprzętami poświęconymi wojskom greckim, południowoafrykańskim, australijskim i nowozelandzkim, które walczyły po stronie brytyjskiej, oraz cmentarz upamiętniający męstwo żołnierzy włoskich i niemieckich. W El-Alamein miały miejsce dwie bitwy. Pierwsza w lipcu 1942 roku, gdy alianci bez powodzenia zaatakowali Alexandrię, a druga, gdy VIII armia brytyjskiego generała Montgomerego stoczyła bitwę z wojskami Rommla, które zostały zmuszone do odwrotu w stronę Tunezji. Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział o tych bitwach "Przed Alamein nie było zwycięzców, a po nim nie było przegranych".
Idąc wzdłuż wybrzeża mijamy drogę na Abu Mina i jej piękny Klasztor Koptyjski Abu Mina. Klasztor wybudowany jest w miejscu starożytnej bazyliki i jest miejscem Światowego Dziedzictwa Kultury.
Rosetta (Rashid) leży około 60 kilometrów na wschód od Alexandrii. Historia Rosetty rozpoczęła się w roku 800, gdy założył ją Ibn Tulun (muzułmański gubernator Egiptu). Znana jest z pięknych willi w stylu otomańskim. To właśnie tutaj odnaleziono kamień Rosetty w 1799 roku. Egipska kamienna płyta z epoki ptolomejskiej "Kamien Rosetty" to klucz do odszyfrowania hieroglifów.
Podróż po wybrzeżu kończymy w Damiecie i Port Said, ruchliwych portach i Kanale Sueskim.
Atrakcje Abu Simbel w Egipcie
Abu Simbel jest słynne na całym świecie dzięki dwom wspaniałym świątyniom, które zostały wycięte w skałach na zboczu góry w około XIII wieku p. n. e. Znajdują się ona na liście UNESCO i są znane jako pomniki nubijskie poświęcone bogom słońca Amonowi i Re Horachte, oraz bogowi sztuki i rzemiosł Ptahowi. Zostały wybudowane, aby uhonorować Ramzesa II.
Kiedy została wybudowana nowa tama regulująca wody Nilu i utworzono jezioro Nasera wzrastający poziom Nilu groził ich podtopieniem. Świątynie zostały przeniesione wyżej ponad lustro wody. Świątynie zostały ustawione w taki sposób, aby posągi patrzyły ponad wodą, tak jak to robiły przez wieki. Świątynie są dosłownie wykrojone ze stoków. Świątynie znane jako Wielka Świątynia Ramzesa II i Mniejsza Świątynia Nefertari powstały w czasach panowania Ramzesa II. Jak głosi legenda faraon chciał na wieki upamiętnić czasy swoich rządów, oraz królowej Nefertari. Zwycięstwo w bitwie pod Kadesz stworzyło doskonałą okazję do zbudowania kompleksu świątyń. Uznaje się, że prace rozpoczęły się od budowy wielkiej świątyni w
połowie 1200 roku p. n. e. i trwały 20 lat. Wejścia do większej świątyni strzegą cztery olbrzymie posągi przedstawiające Ramzesa II na których wyraźnie widać, że nosi on podwójną koronę Górnego i Dolnego Egiptu.Są to kolosy o wysokości 20 metrów. Wewnątrz kompleksu znajdują się malunki scen bitewnych upamiętniające zwycięską walkę Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. W skład kompleksu wchodzą także inne posągi poświęcone Nefertari, oraz synom i córkom Ramzesa II, oraz bóstw którym świątynia jest poświęcona.
Świątynia została zbudowana na wschodnio-zachodnim zboczu, w związku z tym wczesnym rankiem słońce dociera do jej wnętrza i oświetla niektóre z posągów. Widać to szczególnie 22 lutego i w październiku każdego roku. Mniejsza świątynia Nefertari (czasem nazywana świątynią Hathor) znajduje się w odległości około 50 metrów. Zdobią ją przepiękne malowidła Ramzesa i jego żony składający ofiary bogom.
Egipski kult słońca
Dla człowieka żyjącego w starożytnym Egipcie, słońce i jego blask zawsze pełniło, oprócz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa czy funkcji rozświetlającej przestrzeń, także bardzo ważną funkcję sakralną.
Od szeregu wieków architekturze związanej z wyznawaniem kultu, architekturze sakralnej reprezentowanej przez jej kluczowe obiekty - świątynie - przypisuje się najważniejsze znaczenie społeczne pośród innych budowli architektonicznych. Przeznaczeniem świątyni nie jest tylko funkcjonowanie jako miejsce zgromadzeń, lecz także miejsce spotkania człowieka z Istotą Najważniejszą. ma ono być oazą spokoju, miejscem, w którym spływająca na wiernych łaska przemienia ich wewnętrznie.
W perspektywie historycznej można stwierdzić, że najsilniej na człowieka oddziaływały świątynie staroegipskie i katedry średniowieczne. Jego zadaniem było kreowanie stanów emocjonalnych w gronie uczestników sprawowanego kultu. Jak twierdzi Marcin Zagórny, światło lub mrok przejmowały role bóstwa, równocześnie rozdzielając wyraźnie sferę sacrum od sfery profanum. Manipulowanie światłem, umocowanie symboliczne, uświęcało miejsce doznań. W Egipcie, w starożytnej świątyni, zaciemniano miejsce najświętsze, natomiast doświetlano sferę profanum. Jak twierdzi wspomniany autor, im wyższy stopień uświęcenia miejsca, tym stawało się ono fizycznie ciemniejsze. Zasada ta znajduje swój najpełniejszy wyraz w świątyni grobowej, czyli w pogrążonej w mroku piramidzie.
Świątynia Abu Simbel w Dolinie Królów reprezentuje wyjątkowy przykład budowli uwidaczniającej perfekcyjne operowanie światłem w celach kultowych. Pochowano w niej faraona Ramzesa II. Obiekt ten składa się z trzech wyciosanych w masywie skalnym pomieszczeń, które są ze sobą połączone. Do wnętrza świątyni wchodziło się jednym otworem wejściowym. Prowadził od do pierwszej komory. Ta pierwsza komora połączona była z dziedzińcem. Jest ona najmocniej doświetlona, co oznacza obszar najmniej uświęcony. Usytuowane są tutaj posągi Ozyrysa, o wysokości około 10 metrów każdy. Są to symboliczni strażnicy chroniący wejścia do następnych dwóch komór.
Kolejna komora jest już słabiej oświetlona, co, według Zagórnego, oznacza obszar nieco bardziej uświęcony. Ostatnia komora, która mieści się na samym końcu, jest salą grobową i jako taka jest miejscem o najwyższym stopniu uświęcenia. jest ona mniejsza od pozostałych, co sprawia, iż fizycznie staje się niejako przestrzennym apogeum kultowego dramatu. Owo miejsce tonie w mroku. W komorze znajdują się umieszczone naprzeciw wejścia cztery posągi: Ramzesa II, Ra, Hemarkhisa i Ptaha.
Opisana wyżej świątynia grobowa Abu Simbel stanowi wybitny przykład reżyserii, która w celach kultowych używa światła. jedynie w dwóch krótkich momentach w cyklu rocznym, wyznaczających słoneczne przesilenie, o konkretnej godzinie promienie słoneczne drogą wyznaczonej osi wędrowały kolejno przez następujące po sobie komory, dochodząc w końcu do sanktuarium. Jeden z posągów nigdy nie zostaje rozświetlony. Jest to posąg Ptaha. Pozostaje nieustannie w mroku. Jest to zabieg świadomy i celowy, bowiem Ptah będąc bogiem świata umarłych, jest jednocześnie władcą krainy ciemności. jak twierdzi badacz Marcin Zagórny, to niezwykłe zjawisko, obserwowane jedynie przez nielicznych, stanowi jedno z najwybitniejszych zaprojektowanych działań światłem w historii architektury. Biorąc pod uwagę skalę trudności technicznych, przed jakimi stali projektanci, tym bardziej należy im się uznanie za niewiarygodną dokładność w określeniu kąta usytuowania świątyni w stosunku do stron świata. Mając świadomość, jak trudne było to zadanie kilka tysięcy lat temu, warto wspomnieć, iż w połowie XX wieku, ze względu na budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, przeniesiono budowlę na wyższy poziom gruntu. Pomimo dysponowania przez inżynierów nowoczesna techniką, popełniono niewielki błąd w kacie nachylenia świątyni. Wystarczyło to, aby w wyniku tej nieścisłości przesunąć o jeden dzień kulminacyjny dzień dramatu, wyznaczony astronomicznym przesileniem. Opisane działanie światła w przeszłości było widoczne do momentu pochowania faraona. Po jego śmierci świątynie grobową pochłaniał mrok, gdyż zasypywano ja piachem.
W egipskim budownictwie sakralnym "odwrócenie świetlnego porządku" było prawdopodobnie pochodną faktu, iż w tym rejonie geograficznym palącego słońca zawsze było ponad miarę. W tym kontekście jego brak, cień, chłód miały większą wartość. Były więc bliżej sacrum. Bóstwo tamtych czasów identyfikowano z czymś groźnym,. tajemniczym, czego nie sposób ogarnąć wiedzą. Był tylko mrok niewiedzy.
W tradycyjnej orientacji świątyń egipskich na kierunku wschód zachód, o świcie słońce ukazywało się nad wierzchołkiem świątynnej bramy, sprawiając wrażenie, iż wychodzi na nieboskłon z samego wnętrza świątyni, jako bóstwo z własnego domu, pisze Andrzej Niwiński. Spotykane w literaturze przedmiotu określenie dom boży, w stosunku do egipskiej świątyni, wydaje się w pełni uzasadnione. W owych czasach władca, faraon uznawany był za największego boga, a miejsce, w którym na stałe przebywał - pałac - traktowane było jak sanktuarium. Egipskie wierzenia przekonywały, że życie doczesne jest krótkie i nietrwałe, jedynie życie duchowe trwa wiecznie. W związku z tak pojmowaną teologią, budownictwo mające służyć celom duchowym, musiało być trwałe. Powyższą ideę reprezentowały świątynia i grobowiec. Grobowiec stał się dla starożytnych Egipcjan bramą do życia a świątynia 0 siedzibą bóstwa. Starożytne państwo egipskie przestało istnieć, piramidy i świątynie trwają w piaskach pustyni i w palącym słońcu, będąc źródłem podziwu dla kunsztu ich budowniczych i siły ducha społeczeństwa, które potrafiło stworzyć skromnymi środkami technicznymi takie pomniki, świadectwa swojej duchowości zaliczane do cudów świata. Piramidy były początkowo pokryte jasnym licowaniem z kamienia wapiennego, tworzącego czysto białe ściany. Szczyty wieńczyły pozłacane piramidiony, ostrosłupy, intensywnie odbijające promienie słoneczne i tym samym podkreślające mistyczny związek zmarłego faraona z bogiem słońca Re. Ten zabieg architektoniczny nadawał nekropolii olśniewający wyraz.
W czasie, gdy powracająca do świątyni egipskiej procesja religijna znalazła się na dziedzińcu, zatrzymywano się, by odprawić ostatnie rytuały i pożegnać bóstwo, pisze Nowiński. Składano prawdopodobnie wówczas ofiary i recytowano hymny do zachodzącego słońca. Dziedzińce były tradycyjnie otoczone kolumnami, pomiędzy którymi przechodziła procesja. Niekiedy jednak do tego celu wyznaczano specjalny, drugi dziedziniec, n który mogli dostać się jedynie wyselekcjonowani staranie uczestnicy ceremonii. Do sali hypostylowej poza kapłanami mogli dostać się tylko nieliczni. było to możliwe w trakcie święta. Od tego miejsca im dalej w głąb świątyni pomieszczenia stawały się niższe, jego posadzka znajdowała się na wyższym poziomie a światła docierało stopniowo coraz mniej. W znajdującym się w głębi sanktuarium było juz zupełnie ciemno. Ta atmosfera tajemniczości i, jak pisze Niwiński, swoistej intymności była wyrazem wymagań liturgicznych. Do miejsca świętego świętych w praktyce miał dostęp tylko jeden człowiek. Nieopodal od sanktuarium znajdowały się schody prowadzące na dach, gdzie kultowy posąg był ustawiany o poranku w dniu egipskiego Nowego Roku. W tym miejscu znajdowało się prawdopodobnie sanktuarium słoneczne, zwane Domem Re na Dachu Domu Amona.
Re - bóstwo słońca, podróżujące barką po nieboskłonie od wschodu do zachodu, było według staroegipskich wierzeń stwórcą bogów i ludzi. jak zgodnie twierdzą Jadwiga Lipińska i Marek Marciniak, koncepcja tego boga jest stosunkowo stara w religii egipskiej. Sądzi się, że powstała ona dopiero za panowania pierwszych dynastii, a etapy jej prześledzić możemy do czasów V dynastii, gdy Re został opatrzony zaszczytnym tytułem króla bogów. W czasach XVIII dynastii syn króla Amenhotepa III, Echnaton, sprawujący godność arcykapłana Re w Heliopolis, po dojściu do władzy zreformował na pewien okres religię egipską, wprowadzając powszechnie obowiązujący kult boga słońca Atona.
Wprowadzona przez Amenhotepa IV Echnatona monoteistyczna doktryna religijna była na swój sposób rewolucją religijną. Władca sięgnął do dziedzictwa dawniejszych kultów solarnych. Faraon zerwał z tradycją antropomorfizacji oraz zoomorfizacji w przedstawianiu postaci bóstwa, twierdzi Roksana Małek. Widzialną postacią Atona stała się teraz tarcza słoneczna z wychodzącymi z niej promieniami zakończonymi dłońmi. Ten doktrynalny zabieg sprawił ograniczenie wpływu kapłanów w państwie. Odtąd wyłącznym pośrednikiem między poddanymi a bóstwem stał się faraon piastujący funkcje najwyższego kapłana.
Pośród wielkich ośrodków religijnych starożytnego Egiptu wyjątkowe miejsce zajmowało miasto, któremu Grecy nadali nazwę Heliopolis - Miasto Słońca. WS III tysiącleciu p. n. e. Heliopolis zaczęło stanowić ośrodek kultu boga słońca i stwórcy świata. Boga tego symbolizował obelisk. Heliopolis uległo zagładzie. jego teren wyznacza dziś tylko jeden obelisk wzniesiony w XX wieku p. n. e. Kilka z tamtejszych obelisków zachowało się do dzisiaj. Tzw. Iły Kleopatry ustawione są w Londynie, w Central parku w Nowym Jorku, oraz w Rzymie. Zaostrzony na końcu monolit był symbolem dla czcicieli słońca. Pierwsze poranne promienie padały na wypolerowany, pokryty złotą blachą wierzchołek każdego dnia.
tekst: Jerzy Walkowiak, Egipt Exclusive
Западная Ривьера Красного моря
Западная Ривьера Красного моря простирается более чем на 1500 километров по западному берегу Красного моря, от Суэцкого канала до Бир Шалатейна. Вместе Ривьера застроена аэропортами, шоссе, отелями, ресторанами, торговыми центрами, пляжами и всем, что нужно взыскательным туристам со всего мира. Широкий спектр возможностей для проведения времени на Ривьере не может сравниться ни с одним другим местом в мире. Уникальные коралловые рифы, широкие песчаные пляжи, теплые и голубые воды Красного моря, прекрасная погода практически круглый год делают Западную Ривьеру Красного моря местом мечты для всех. Здесь огромные курорты. они придают значение к комфорту туристов и качеству предлагаемых услуг, от кондиционированных номеров, через СПА-процедуры до качественных блюд и напитков. Оставаясь на западной Ривьере Красного моря, вы можете испытать это на себе и очарование моря, и культура благодаря небольшому расстоянию до таких городов, как Луксор, Асуан или Каир. Рейсы местных авиалиний легко доступны и относительно дешевы, а поездки по суше дают возможность любуясь удивительным пейзажем. Вы ищете релакса на пляже и безумия на дискотеках и в ресторанах, или для активного отдыха, дайвинга, серфинга или рыбалки, или, наконец, для посещения древних городов - Ривьера Красного моря Египта ждет и ближе, чем Ты думаешь.
Исмаилия, Айн Сукхана, Зафарана
Исмаилия - столица Суэцкого канала расположена на его западном берегу в 120 километрах от Каир. Он известен как город садов и цветов. Он возник во время строительства Суэцкого канала. В результате город имеет характерный колониальный стиль 19 века со зданиями в британском и французском стиле. В настоящее время, благодаря связи со знаменитым каналом и увлекательной историей, Исмаилия пользуется популярностью. туристическое направление для богатые люди Каира, многие из которых имеют здесь свои дома и квартиры. Исмаилия – город контрастов, с сюрреалистическими огромными кораблями, проходящими через Суэцкий канал, через романтические бульвар вдоль канала Сладкой Воды, следуя за оживленным оживленный рынок.
Айн Сухна (горячий источник) – протянулся на 60 километров вдоль берегу Суэцкого залива и является ближайшим курортом к Каиру. Еще одной достопримечательностью является Порто Эль Сухна – новый курорт с очень известным полем для гольфа и СПА. Айн-Сухна известен как центр глубоководной рыбалки, а Зафарана — одно из лучших мест для дайвинга и кайтсерфинга. Рядом с Зафараном находятся монастыри св. Павел и св. Энтони. св. Энтони это старейшее действующее сооружение такого типа в мире. Потому что Айн-Сукхана — это всего лишь признанный развивающийся туристический регион. это слишком дешевле, чем, например, в Хургаде или Сафаге. Однако следует помнить, что большинство туристы здесь египтяне.
Сафага
Сафага находится в 53 километрах от Хургады. Это древний морской порт, известный своим чистым воздухом, черными песчаными дюнами и термальными источниками. Город зарекомендовал себя как СПА и оздоровительный курорт. Сафага также является излюбленным местом для любителей виндсерфинга, кайтсерфинга и дайвинга. Мелководье у берегов города очень соленое, поэтому научиться плавать на доске очень легко. Сафага сохранила большую часть своего первоначального древнего колорита и атмосферы, поэтому туристы найдут местные магазины и рынки, где продаются сувениры, а также традиционные товары, такие как специи и изделия ручной работы. Сафага также предлагает отличные места для дайвинга. Коралловые рифы нетронуты. Они находят сам здесь места для низких, средних и продвинутых дайверов. В городе есть школы дайвинга. Любители приключений могут принять участие в однодневных поездках в пустыню на автомобилях или квадроциклах. В 40 километрах от Сафаги находится Монс Клавдиан – древнеримский комплекс гранитных крепостей. Посреди залива Сафага находится небольшой остров Тобиа. около песчаного берега. Отели, дайвинг-центры предлагают однодневные поездки на остров. Он расположен недалеко от Сафаги. также лагуна Рас Абу Сома. До него легко добраться с берега благодаря пирсу.
Очень часто в В этом районе можно встретить мурен, мотыльков, рыб-клоунов и осьминогов. Предлагая отличные места для дайвинга, виндсерфинга, кайтсерфинга, экскурсий по пустыне и расслабляющей атмосферы, Сафага является идеальным местом для тех, кто предпочитает отправиться в отпуск. тишина и мир.
Аль-Кусейр
Эль-Кусейр расположен в 85 км к югу от Сафаги. От более 4000 лет он использовался как торговый порт. Это был один из первых городов Египта. Город находится в конце кратчайшего пути между Нилом и Ривьерой Красного моря. Туристы, ищущие следы древней цивилизации, найдут здесь множество мест для посещения. Найдены остатки римского порта Миос-Гормос. 8 км от города. Вы можете увидеть бывшие портовые постройки, а также римские вазы и артефакты, разбросанные по окрестностям. На скалах в долине Вади Хаммамат 200 иероглифических таблиц. У них много таких досок 4 тысячи лет и показывают традиционные лодки из тростника, плывущие по Нилу. Османская эпоха также оказала большое влияние на внешний вид города. Крепость султана Селима, правителя Египта в 16 веке, была военной крепость, защищающая порт от захватчиков и паломников, направляющихся в Мекку. Отреставрированный форт можно посетить. Вслед за османским периодом ушло наполеоновское время и правление Британской империи (оккупация порта). сама по себе разнообразная архитектура обоих периодов, многие здания 19-го века сочетают в себе британский, французский и исламский стили, а Роман.
Аль-Кусейр предлагает отличные отели, такие как Movenpick, Flamenco Beach Resort и Utopia Beach, а также Mangrove Bay Resort и Fanadir.
Коралловые рифы Эль-Кусейра разнообразны: здесь есть разбросанные пики, туннели, дымоходы, выходы на поверхность и пещеры. Вы можете встретиться здесь мурена, крылатка, кефаль, переменная маржа, свищ и морской окунь, а также подорожник, креветка и кальмар. Воды вокруг Аль-Кусейра, несомненно, являются одним из лучших мест для дайвинга на Ривьере Красного моря. может в мире.
Порт Галиб
Легенда Порт-Галиба гласит, что на рубеже 1-го и 2-го веков молодой человек по имени Галиб основал порт для своих торговых кораблей после того, как его соперник в руках его возлюбленной помешал его торговым судам швартоваться в порту Аидхаба. После того, как порт был построен, конкурент попытался его разрушить, отправив флот военных кораблей. Согласно легенде, во время нападения появился призрачный флот и прогнал нападавших, позволив порту Галиб процветать. Галиб, разумеется, женился на своей возлюбленной.
Порт Галиб находится в 5 минутах ходьбы. Международный аэропорт Марса Алам и два с половиной часа езды до Долины Царей. Город представляет собой роскошный туристический курорт гавань для кораблей и яхт. они в городе есть пляжные отели, предлагающие СПА и оздоровительные процедуры. Сама пристань является центром Порт-Галиба. Современная и полностью приспособленная ко всем потребностям гавань вмещает более тысячи больших яхт. Курорт простирается от недалеко от 4-километрового песчаного берега Красного моря. Здесь есть центр с набережной, магазинами, бутиками, кафе и ресторанами.
На Приморском бульваре (растяжка от пристани) расположены магазины, рестораны и кафе. По соседству за бульваром на нефе хана есть традиционный египетский рынок.
Порт Галиб предлагает туристам водные виды спорта, такие как каякинг, водные мотоциклы, виндсерфинг, парасейлинг, вейкбординг, парусный спорт, дайвинг, подводная фотосъемка, сноркелинг. и сафари с дельфинами, а также глубоководная рыбалка, катание на банане и колесе. На суше Порт-Галиб предлагает прогулки на верблюдах, мотоциклы, квадроциклы, пейнтбол, скалолазание и зиплайн. В Курорты отеля могут пользоваться бассейнами и теннисными кортами. велосипеды.
Для самых маленьких Port Ghalib предлагает клубы. Lulee Kids Camp предлагает программу активного отдыха под присмотром опекуна. Готовятся такие развлечения, как охота за сокровищами, обезьянья роща, мини-гольф, батуты, надувные лодки, боулинг, надувные прыжки и скользящие предметы.
Порт Галиб имеет два пляжа. Юг идеально подходит для купания, а на востоке есть пирс, с которого открывается вид на коралловые рифы, окружающие курорт. Они расположены недалеко от города три из десяти лучших мест для дайвинга в мире: Братья Иснанды, Дедал Риф и Скалистый остров. Этот район является лучшим местом для наблюдения за дельфинами.
Поскольку Порт-Галиб расположен на юге Ривьеры Красного моря, отсюда легко добраться до Луксора.
Марса Алам
Примерно в 220 км к югу от Хургады находится Марса Алам, одно из самых быстрорастущих туристических направлений на Ривьере. Это популярное направление среди виндсерферы, дайверы, любители подводного плавания и пляжного отдыха. Окруженный пальмами и мангровыми зарослями, это настоящий тропический рай и отличная отправная точка. Марса-Алам (как и другие деревни на Ривьере) раньше был она была деревней ловля рыбы. Сейчас, благодаря международному аэропорту, это важный курорт. Марса-Алам славится тем, что здесь не так много туристов, как в Хургада или Сафаге. Город также известен своими фантастическими условиями для дайвинга. Дайв-сайты целые, почти нетронутые. Эльфинстонский риф, расположенный в 6,5 милях от берега, кишит морской жизнью. Вы можете встретиться здесь водяные черепахи и крабы. Мелководье на севере идеально подходит для подводного плавания, а на юге оно гораздо глубже, поэтому этот район подходит для дайверов любого уровня подготовки. Шааб Самадай (Дельфин Хоус), волнистый риф к югу от Марса Алама, обрел свою имя благодаря дельфинам они видел здесь очень часто. Помимо дельфинов, в этой мелководной бирюзовой лагуне обитают бутерброды, крылатки и рыбы-бабочки.
Fury Shoal — это разнообразный коралловый сад, который представляет собой уникальное место для дайвинга. Сеть твердых коралловых образований образует рифовый комплекс, населенный разнообразными рыбами и дельфины. Здесь есть обломки буксира и парусника.
Легенда гласит, что древнеегипетский фараон выкопал великолепные зеленые изумруды в гористой Восточной пустыне к юго-западу от Марса Алама. Копи Клеопатры и Монс Смарагдус (Изумрудные горы) стали самыми известными комплексами шахты древнего мира. Шахты Вади Гимал, Вади Сикейт, Вади Нукрус и Гебель Забра эксплуатировались во времена правления Птолемеев и римлян. В настоящее время руины шахт в Забре и Сикейте все еще видны возле Марса Алама, как и остатки храмов и гротов. Недалеко от Марса-Алама находятся также руины римского порта Миос-Хормос, где можно увидеть удивительно хорошо сохранившиеся римские артефакты и около 200 табличек с иероглифами, украшающих скалу в долине Вади-Хаммамат. Хаммамат также известен Бехенским камнем – зеленой декоративной скалой, считавшейся в древности священной. Этот камень активно добывали до до римских времен и использовались для изготовления чаш, статуй и даже саркофагов.
Вади Гемаль, Беренис, Бир Шалатейн
В древности площадь этот был частью главный торговый путь между Нилом и Красным морем и миром за его пределами. Именно по этой причине есть много археологических находок, таких как римские смотровые башни, выстроенные вдоль дороги для защиты конвоев от нападений.
Вади-эль-Гемаль — это охраняемый национальный парк, расположенный в Восточной пустыне. Парк занимает площадь почти 100 квадратных километров. Здесь есть пальмовые рощи, мангровые бухты и нетронутые пляжи с белым песком.
Береника - древний город, названный в честь матери правителем Филадельфа Птолемеем II, в 275 г. до н.э. был торговым портом. Руины храма Семирамиды, построенного Траяном и Тиберием, расположены находится недалеко от города. Далее находятся остатки изумрудного рудника Вади Сакаит, который действовал со времен фараонов до римских времен. На внешних стенах храма есть картины, изображающие императора Тиберия, стоящего перед богом Мином, и другие, посвященные божествам Зеленых рудников.
Побережье разделено мангровыми болотами и нетронутыми бухтами. Стоит посетить тектонический остров Забаргад, который представляет собой геологическое явление и также известен источниками полудрагоценных камней оливы, добываемых здесь с 1500 г. до н.э. до середины ХХ века. С холма Перидот открывается захватывающий вид на окружающие голубые лагуны, богатые морской жизнью. Береника славится не только возможностью рыбалки, но и водится сам Вот одни из лучших СПА-центров в Египте.
Бир Шалатейн - это небольшой поселок на границе Египта с Суданом. Раньше он был главным морским портом, а сегодня этот район славится своими живописными местами для дайвинга.
Отцы пустыни. Монастырь Святого Антония и Святого Павла
Вербное воскресенье, непосредственно перед Пасхой, было идеальным днем для посещения монастырей — св. Антония и св. Paweł Хотя это была моя следующая поездка в эти места, посещение монахов и красивых храмов всегда доставляет мне много радости. В этот раз было похоже.
Не испугавшись раннего утра, мы выехали из Хургады в 7 утра. 250 километров на север в сторону Каира — это всего 3 часа езды с остановкой, чтобы протереть еще сонные глаза. Пейзаж за окном автобуса, возможно, для многих однообразный - Красное море справа, пустыня с холмами слева - идеален для меня, чтобы подготовиться к переступлению порога первого монастыря.
св. Энтони был нашей первой остановкой. Буквально за километр до ворот на горизонте показались две башни с крестами, и через несколько минут нас должен был встретить друг – отец Равис. Опытным путем, несмотря на высокую температуру, я накинула на плечи шарф и платье до щиколоток. В противном случае монахи преподнесут «приветственный набор» в виде абэя длиной до щиколотки. Мы посмеялись над тем, что они выглядели как больничные пижамы, но это не удержало двух девушек от того, чтобы не класть в багаж топы и брюки с длинными рукавами.
С самого начала я вижу очарование в глазах моих друзей. Красивый оливковый сад, бледно-желтые стены, окружающие монастырь, и отец Рауи, который начал наше путешествие с того, что нарисовал образ Марии на руках девушек. Мы помогаем нашему пожилому отцу показать нам окрестности - сначала стены монастырей, которые были закрыты 100 лет назад, а ворота замурованы. Посетителей и продукты тащили с помощью веревок и корзин, опасаясь разграбления храма бедуинами и другими враждебно настроенными египетскими коптами.
Следующие полтора часа нас ведут к крепости, церкви с мощами св. Антония, где отец Равис благословил и помазал нас маслами. В толстых стенах храма приятно и прохладно, везде чувствуется запах масел. На коврах, по которым мы ходим босиком, лежат пальмовые листья, оставшиеся после литургии. Они совсем не похожи на наши польские дворцы - красиво оформлены и красочны. Отец Равис дал каждому из нас такой лист.
Продолжаем наше путешествие по монастырю узкими улочками, задавая отцу множество вопросов о жизни монахов, истории, обрядах, которые схожи с теми, что известны нам по католической церкви. Легенда о св. Антония, рассказанная нам отцом в старой монашеской столовой, где стол и скамьи сделаны из камня, производит на всех большое впечатление. Святой продал свое имение и поселился в скальном гроте, где провел в молитвах около 80 лет.
Ввиду возраста моего отца мы проехали на машине 300 метров вверх по склону холма к тому месту, где началась история монастыря. Перед собой мы увидели лестницу, петляющую высоко вверх по скалистому холму, вплоть до грота св. Энтони. И здесь часть группы решила отдохнуть в новой часовне, вырубленной в скале. Мы же, наоборот, решили подняться по 1153 или 1152 ступенькам по жаре с шарфами на головах и бутылками с водой в руках, которые были уже наполовину пусты.
Мой отец попросил каждого из нас записать наши пожелания или то, за что мы хотели бы поблагодарить их на маленьких листочках бумаги. Карты пришлось отнести в грот.
На полпути мы оторвали взгляд от лестницы. Перед нами предстал удивительный пейзаж гор. Вид придал нам сил. На полпути и мы окажемся выше - на смотровой площадке. По пути мы встречаем нескольких паломников, которые тепло приветствуют нас и утешают. Приехав, мы не нашли нужной нам тени, солнце остановилось в зените. Мы решили войти в грот сразу через очень узкую расщелину в скале. В коротком 10-метровом коридоре было совершенно темно. Нас освещали вспышки фотоаппаратов и телефонов. В нескольких метрах еще одна вспышка фотоаппарата, и мы увидели небольшую лестницу, ведущую вниз на метр-полтора. К нашему удивлению, мы увидели небольшой алтарь с изображением святого Антония. Строгий, скромный, он как нельзя лучше подходил к рассказанному монахом рассказу о жизни св. Антония в подвижничестве. Волшебное, спокойное место. Наш подъем был уже неактуален. Мы молча достали наши карты, каждый вставил свою в прорезь наконечника стрелы, как это делали наши предшественники. Мы провели еще несколько минут в концентрации и тишине в гроте, прежде чем решили вернуться тем же путем. Это был вызов для всех нас.
До сих пор, следуя примеру св. Антоний, в горах есть несколько монахов. Они посещают монастырь раз в неделю, чтобы принять участие в воскресной литургии и взять с собой продукты.
Довольные, собираем группу и отправляемся в следующий монастырь. Нам предстоит преодолеть 60 километров. По пути встречаем паломников из Нидерландов, которые с проводником-бедуином решили пройтись по горам - около 14 километров до ближайшего монастыря св. Павел. Желаем вам удачи и говорим о том, что 1153 или, может быть, 1152 ступеньки — это лишь малая часть дороги, которую предстоит преодолеть голландцам. По дороге останавливаемся на большой парковке, где есть несколько ресторанов. Обедаем на скорую руку, на посещение очередного монастыря у нас всего два с половиной часа. Он открыт для посетителей до 16:30.
Приехав туда, я спрашиваю об отце моего друга. Быстро находим его в доме пилигрима, где через несколько минут пьем холодную шейку и надеваем длинные платья. Отец расспрашивает о друзьях, цели нашего визита, и через несколько минут в тени стен монастыря св. Павел, слушаем историю этого места. Монастырь более строгий, аутентичный, с явными следами истории места. Мельница, деревянные лодки, на которых монахи ловили верблюдов в Красном море (14 километров) еще 60 лет, имеют явные следы использования. Выслушал удивительную историю о св. Павла, спускаемся в следующий грот, где, как и св. Антония, св. Павел провел большую часть своей жизни. Прекрасные фрески, сделанные несколько веков назад, рассказывают историю Св. Павел. Картины, связывающие культуры и религии, также бросаются в глаза. То, как мой отец ведет нас по улицам монастыря и рассказывает о жизни монахов в прошлом и сегодня, снова трогает меня и моих друзей. Он ведет с нами диалог, полный любопытства и любопытства, мы говорим о традициях, религии, обрядах, пальмах, елке и блюдах на пасхальный стол. Есть много смеха. Отец показывает нам снимки, сделанные 100 лет назад известным американским фотографом, документировавшим жизнь монахов. Мы видим там места, предназначенные ныне для посетителей, а в прошлом места повседневного обихода - столовая, крепость, бьющий из скал родник. Монахи на фотографиях одеты как современники - в черных рясах и капюшонах с крестами на головах. Этот элемент остался неизменным.
Направляемся к оливковому саду. По сей день отцы делают варенье. Однако наш взгляд привлекает пальма с тремя ветвями. Похоже на крест. Мы сразу спрашиваем отца о ней. Она отвечает, что находится в саду уже 30 лет и что его ветви символизируют Святую Троицу.
Делаем несколько фотографий и возвращаемся в дом паломника на отдых. Девушки снимают платья, мы прощаемся с нашим гидом, благодарим за угощение и масла, которые мы получили в подарок и отправляемся в обратный путь в Хургаду.
Только сейчас у нас есть время поговорить о поездке и обменяться комментариями. Я вижу удовлетворенность и усталость на лицах моих друзей. Они впечатлены. Они и не думали, что в Египте есть такие красивые места - мирные, без тысяч туристов, где никто не надоедает, не пытается продать свой товар и вытащить из кармана несколько долларов.
История и удивительные пейзажи наверняка останутся в их памяти надолго. И я уверен, что вернусь туда снова. как всегда с любопытством и новыми вопросами к монахам.
текст: Эвелина Сивек, Египет Эксклюзив
Ze względu na wiek ojca pojechaliśmy samochodem 300 metrów ku zboczu góry do miejsca, w którym zaczęła się historia klasztoru. Przed sobą zobaczyliśmy schody, wijące się wysoko po skalnym wzgórzu, aż do groty Św. Antoniego. I tu część grupy zdecydowała się na odpoczynek w nowej kaplicy wyrytej w skale. My natomiast zdecydowaliśmy się na pokonanie 1153 lub 1152 schodów w upale z chustami na głowie i butelkami wody w rękach, które już w połowie drogi były puste.
Ojciec poprosił wcześniej, aby każdy z nas na małych karteczkach napisał swoje życzenie lub coś, za co chcielibyśmy podziękować. Karteczki należało zanieść do groty.
Po pokonaniu połowy drogi oderwaliśmy wzrok od schodów. Przed nami pojawił się niesamowity krajobraz gór. Widok dodał nam sił. Jeszcze połowa drogi i będziemy wyżej - na tarasie widokowym. Po drodze mijamy kilku pielgrzymów, którzy serdecznie nas pozdrawiają i dodają otuchy. Po dotarciu nie znaleźliśmy upragnionego skrawka cienia, słońce zatrzymało się w zenicie. Zdecydowaliśmy natychmiast wejść do groty przez bardzo wąską szczelinę w skale. Krótki 10-metrowy korytarz był zupełnie ciemny. Przyświecały nam flesze aparatów i latarki w telefonach. Kilka metrów dalej, kolejny błysk aparatu i zobaczyliśmy niewielkie schody wiodące półtora metra w dół. Ku naszemu zaskoczeniu zobaczyliśmy niewielki ołtarz z obrazem św Antoniego. Surowy, skromny, idealnie pasował do historii opowiedzianej przez mnicha o życiu św. Antoniego w ascezie. Miejsce magiczne, spokojne. Nasza wędrówka w górę była już nieistotna. Wyciągnęliśmy w ciszy nasze karteczki, każdy wcisnął własną w szczelinę groty tak, jak zrobili to nasi poprzednicy. Jeszcze kilka minut w skupieniu i ciszy spędziliśmy w grocie, zanim zdecydowaliśmy się na powrót tą samą drogą. Dla każdego z nas było to wyzwanie.
Do dzisiaj na wzór św. Antoniego w górach żyje kilku mnichów. Raz w tygodniu odwiedzają klasztor, aby wziąć udział w niedzielnej liturgii i zabrać ze sobą artykuły spożywcze.
Zadowoleni zbieramy grupę i wyruszamy do następnego klasztoru. Mamy do pokonania 60 kilometrów. Po drodze spotykamy pielgrzymów z Holandii, którzy z beduińskim przewodnikiem zdecydowali się przebyć drogę pieszo górami - około 14 kilometrów do kolejnego klasztoru św. Pawła. Życzymy powodzenia i rozmawiamy o tym, że 1153, a może 1152 schody to zaledwie niewielka część drogi, którą mają do pokonania Holendrzy. Po drodze zatrzymujemy się na dużym parkingu, gdzie jest kilka restauracji. Jemy w pośpiechu obiad, mamy zaledwie dwie i pół godziny na wizytę w kolejnym klasztorze. Jest otwarty dla zwiedzających do godziny 16.30.
Po dotarciu pytam o zaprzyjaźnionego ojca. Szybko odnajdujemy go w domu pielgrzyma, gdzie już po kilku minutach pijemy zimną karkadę i ubieramy długie suknie. Ojciec pyta o przyjaciół, cel naszej wizyty i już po kilku minutach w cieniu murów klasztoru św. Pawła słuchamy historii miejsca. Klasztor jest bardziej surowy, autentyczny, z wyraźnymi śladami historii miejsca. Młyn, drewniane łodzie, w których mnisi jeszcze 60 lat temu, idąc z wielbłądami nad Morze Czerwone (14 kilometrów) łowili ryby, mają wyraźne ślady użytkowania. Zasłuchani w niesamowitą opowieść o św. Pawle schodzimy do kolejnej groty, w której podobnie jak św. Antonii, św. Paweł spędził większość swojego życia. Piękne freski sprzed kilku wieków pokazują historię św. Pawła. Również malowidła łączące kultury i religie, przykuwają nasz wzrok. Sposób, w jaki ojciec prowadzi nas uliczkami klasztoru i opowiada o życi mnichów kiedyś i dziś, porusza moich przyjaciół i mnie po raz kolejny. Prowadzi z nami pełen ciepła i ciekawości dialog, rozmawiamy o tradycji, religii, obrzędach, palmach, bożonarodzeniowej choince i potrawach na wielkanocnym stole. Jest dużo śmiechu. Ojciec pokazuje nam zdjęcia wykonane 100 lat temu przez sławnego amerykańskiego fotografa, który dokumentował życie mnichów. Widzimy na nich miejsca, teraz przeznaczone dla odwiedzających a kiedyś miejsca codziennego użytku - jadalnię, fortecę, źródełko bijące ze skał. Mnisi na fotografiach ubrani są jak współcześni - w czarne sutanny i kaptury z krzyżami na głowie. Ten element pozostał niezmienny.
Kierujemy się w stronę ogrodu oliwnego. Ojcowie do dzisiaj wykonują przetwory. Jednak nasz wzrok przykuwa palma z trzema odnogami. Wygląda jak krzyż. Natychmiast pytamy o nią ojca. Odpowiada, że od 30 lat jest w ogrodzie a jej odnogi symbolizują Trójcę Świętą.
Robimy kilka zdjęć i wracamy na odpoczynek do domu pielgrzyma. Dziewczyny ściągają suknie, żegnamy się z naszym przewodnikiem, dziękujemy za poczęstunek i olejki, które otrzymaliśmy w prezencie i wyruszamy w drogę powrotną do Hurghady.
Dopiero teraz mamy czas na rozmowę o wycieczce i wymianę komentarzy. Widzę zadowolenie i zmęczenie na twarzach przyjaciół. Są pod wrażeniem. Nie sądzili, że w Egipcie są tak piękne miejsca - spokojne, bez tysięcy turystów, gdzie nikt nie zaczepia, nie próbuje sprzedać swojego towaru i wyciągnąć kilku dolarów z kieszeni.
Historia i niesamowite krajobrazy z pewnością pozostaną na długo w ich pamięci. A ja jestem pewna, że wrócę tam jeszcze raz. jak zwykle z ciekawością i nowymi pytaniami do mnichów.
tekst: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive
Wycieczka do Jerozolimy
Wycieczka do Jerozolimy z Hurghady to bardzo długa i męcząca wyprawa. Wycieczka jest kosztowna. Zaczniemy od kosztów. Wycieczka, która trwa ponad 30 godzin kosztuje od 230 do 300 dolarów. Niektóre z biur podróży nie zapewniają także obiadu w cenie wycieczki. Co istotne, to podróż łączona; samolot + autokar + samolot. Z Hurghady nie lecimy samolotem bezpośrednio do Jerozolimy. Wylatujemy wieczorem (~21.00) z Hurghady do Dahab, Taby, lub Sharm el-Sheikh, a dalej autokarem w kierunku granicy.
Przekraczamy granicę w Tabie i dalej jedziemy do Jerozolimy. Na miejscu w większości przypadków w programie jest Góra Oliwna, Stare Miasto, a tam Ściana Płaczu, Via Dolorosa, Bazylika Grobu Świętego, Góra Syjon, czyli Wieczernik, Grobowiec Króla Dawida, Bazylika Narodzenia. Po zwiedzaniu obiad i transfer powrotny do Dahab. Po drodze postój nad Morzem Martwym. Przylot do Hurghady następuje w nocy ~ godziny 2.00.
Plan przykładowej wycieczki do Jerozolimy
Wyjazd autokarem z Dahab do Taby, Przejazd nad Morze Martwe – kąpiel w Morzu Martwym (proszę zabrać kostiumy kąpielowe).
Zwiedzanie Jerozolimy:
GÓRA OLIWNA wznosi się na wschód od Wzgórza Świątynnego. Tradycja żydowska mówi, że właśnie tutaj rozpocznie się zmartwychwstanie ludzi w dniu Sądu Ostatecznego. Największą jednak atrakcją Góry Oliwnej jest przepiękna panorama na Stare Miasto i Wzgórze Świątynne z pozłacaną Kopułą Skały.
KOŚCIÓŁ DOMINUS FLEVIT - został wzniesiony na skale na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad Jerozolimą, stąd nazwa Dominus Flavit (czyli Pan zapłakał). Na północ od tego miejsca znajduje się KOŚCIÓŁ PATER NOSTER. Został on wzniesiony tuż obok groty, w której Jezus nauczał swoich apostołów. Ciekawostką miejsca tego jest ułożony z kafli ceramicznych tekst modlitwy Pańskiej w ponad 60 językach.
VIA DOLOROSA – droga krzyżowa prowadzi przez dzielnice muzułmańską i chrześcijańską. Droga, którą szedł Jezus, dźwigając krzyż na miejsce stracenia. Zaczyna się ona w dzielnicy muzułmańskiej na dziedzińcu rzymskiej twierdzy Antonina. Dalej biegnie obok łuku Ecce Homo i prowadzi do BAZYLIKI GROBU PAŃSKIEGO - w dzielnicy chrześcijańskiej.
ŚCIANA PŁACZU – jest centralnym punktem dzielnicy żydowskiej. Pod Ścianą Płaczu zawsze można spotkać modlących się Żydów. Jest to pozostałość zewnętrznego muru po Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, zbudowanej w końcu VI wieku p.n.e. na miejscu Świątyni, wzniesionej przez Salomona. W 688 roku w tym miejscu muzułmanie wznieśli Kopułę Skały, zamykając dostęp Żydom. Od tego momentu, Żydzi mogą lamentować jedynie przy zewnętrznym murze. Obecnie, pobożni Żydzi wtykają kartki z modlitwami i prośbami do Boga między kamienie starożytnego muru wierząc, że jest to miejsce najbardziej zbliżone do domu Boga.
GÓRA SYJONU - najpopularniejszym budynkiem na górze Syjon jest bajkowy kościół i klasztor ZAŚNIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY. Kościół i klasztor z białego piaskowca jest według tradycji kościoła katolickiego miejscem zaśnięcia w sen wieczny Dziewicy Marii. Tuż za kościołem znajduje się GRÓB DAWIDA, otaczany czcią przez pobożnych Żydów, jak i przez wielu chrześcijan. Miejsce to dla wielu Żydów jest celem pielgrzymek, to miejsce modlitwy i wspomnień o czasach minionych. Na piętrze znajduje się sklepiona sala Wieczernika. Jest to domniemane miejsce spożywania OSTATNIEJ WIECZERZY Jezusa z apostołami.
Schodząc z góry Syjon w kierunku wschodnim, wśród drzew ukryty, na zboczu góry, stoi kościół ŚW. PIOTRA IN GALLICANTU (w miejscu piania koguta). Według tradycji chrześcijan, w tym miejscu apostoł Piotr zaparł się Jezusa. Rozciąga się z tego miejsca wspaniały widok na Miasto Dawida wraz z dolinami otaczającymi Jerozolimę.
Powrót do Sharm El Sheikh w godzinach nocnych. Wylot do Hurghady w nocy.
NALEŻY ZABRAĆ paszport, oryginał rachunku, strój stosowny do zwiedzania Jerozolimy, wygodne buty.
za: polsharm
Wycieczka do Alexandrii
Alexandria jest drugim co do wielkości miastem w Egipcie, zamieszkała przez 4 miliony ludzi. Posiada największe w kraju lotnisko. Jest także jednym z najstarszych miast w Egipcie i znajduje się 225 kilometrów na północny-zachód od Kairu. Miasto zostało założone przez Alexandria Wielkiego ok. 332 roku p. n. e. obok małej wioski zwanej Rhakotis. Alexandria pozostawała stolicą Egiptu przez prawie tysiąc lat i była miastem bardzo dobrze prosperującym ponieważ znajdowała się w strategicznym punkcie handlu morskiego - pomiędzy krajami basenu Morza Śródziemnego, a Morzem Czerwonym. Alexandria stała się także centrum nauki starożytnego świata i do dziś jest ważnym miejscem nauki.
Jednym z najważniejszych budynków w Alexandrii jest Pałac Montaza, który zbudowano na wzgórzu. W dawnych czasach pałac był rezydencją rodziny królewskiej. Teraz znajduje się w nim muzeum królewskie. Zbudowany w turecko-włoskim stylu architektonicznym, otoczony jest jednymi z najpiękniejszych ogrodów w mieście. Ogrody są otwarte dla zwiedzających.
Biura podróży oferują w większości przypadków wycieczkę do Alexandrii połączoną z wycieczką do Kairu. Jest to autokarowy wyjazd dwudniowy. Podczas pierwszego dnia zwiedzamy Kair (Muzeum Egipskie, Piramidy i Sfinx w Gizie, wytwórnia perfum) + obiad, kolacja i nocleg. W drugim dniu przejazd autokarem do Alexandrii. Zwiedzamy pałac Montaza, Teatr Rzymski, Cytadelę i Bibliotekę Aleksandryjską + obiad i suchy prowiant. Koszt wycieczki ~ 200 dolarów.
Cytadela Qait-Baja zbudowana w XV wieku w miejscu latarni w Alexandrii, jednej z siedmiu cudów starożytnego świata jest miejscem obowiązkowym do odwiedzenia. Uznaje się, że kamienie oryginalnej latarni zbudowanej w III wieku p. n. e. zostały użyte do budowy tej fortecy. W mieście można obejrzeć wiele wspaniałych monumentów, pośród których najbardziej znany jest XIV wieczny meczet El Mursi Abul Abbas ze strzelistym minaretem i kopułą.
Muzeum sztuki grecko-rzymskiej ulokowane w centrum Alexandrii zawiera ponad 40 tysiecy eksponatów odnalezionych na terenie miasta i wokół niego. Niektóre z nich datowane są na 332 rok p. n. e. Muzeum zostało założone w XV wieku.
W Alexandrii warto zobaczyć rzymski amfiteatr Nem Al-Dekka, Filar Saraplum datowany na III wiek n. e. zwany Słupem Pompejskim, starożytne katakumby w Kom Al-Shuqafa ukazujące połączenie sztuki faraonów ze stylem grecko-rzymskim, oraz nekropolię Al-Szalby i rzędy grobowców.
Chlubą miasta jest Biblioteka Alexandryjska, która jest centrum kulturowym i naukowym. Została ona wybudowana niedaleko starożytnej biblioteki utworzonej w III wieku n. e., która uznawana była za największą starożytną bibliotekę na świecie. Pośród słynnych naukowców, którzy tam studiowali są matematyk Euklides w roku 300 p. n. e. i Haron w 62 roku n. e. Nowa Biblioteka Alexandryjska została otwarta w 2002 roku, a jej projekt został wyłoniony w konkursie zorganizowanym przez UNESCO. Jej futurystyczny projekt został wybrany i uzupełniony o szklany dach i tak ustawiony, aby wejście skierowane było w stronę morza.
Alexandria posiada swoje lotnisko międzynarodowe, morski port dla statków rejsowych. Jest obsługiwana przez expresowe autobusy, oraz sieć kolejową.
Warto zobaczyć w Alexandrii
|
Katakumby Al-Shuqafa |
|
|
Słup Pompejski ( Filar Saraplum ) |
|
|
Cytadela Qauit-Baja |
|
|
Alexandryjskie Muzeum Narodowe |
|
|
Muzeum Biżuterii Mohameda Ali |
|
|
Rzymski Amfiteatr Nem Al-Dekka |
|
|
Ogrody w Pałacu Montaza |
|
|
Biblioteka Aleksandryjska |
|
|
Klasztor Świętej Katarzyny |
|
|
Pałac Ras-at-Tin |
|
Synaj
Jeżeli zespół ekspertów turystycznych zostałby poproszony o zaplanowanie idealnego miejsca na spędzenie wakacji, prawdopodobnie przypominałoby ono Synaj.
Synaj zajmuje ogromny obszar rozciągający się od Sharm el Sheikh na południu do El Arish na północy półwyspu. Synaj ma bardzo różnorodny krajobraz. Na stosunkowo niewielkim terenie można zobaczyć piękne morskie wybrzeże, oszałamiające pustynie oraz góry.
Ras Sidr
Znajduje się na wybrzeżu Zatoki Sueskiej i cieszy się ogromną popularnością wśród mieszkańców Kairu. Kurort rozciąga się na 95 kilometrach wzdłuż wybrzeża. Obszar ten podzielony jest na Północny Ras Sidr posiadający centra turystyczne w Ras Masalla, South Oyoun Moussa i Ras Dehaisah, oraz Południowy Ras Sidr z takimi miejscowościami jak Ras Matarma, an-Nakhila i Ras Mal'ab.
Ras Sidr jak większość kurortów tej części świata w był cichym, nadbrzeżnym miasteczkiem do którego przyjeżdżali mieszkańcy Egiptu by uprawiać windsurfing. Obecnie jest miejscowością turystyczną odwiedzaną przez cały rok, pełnym sklepów i prywatnych willi. Oprócz windsurfingu można tu uprawić kitesurfing, korzystać z kąpieli słonecznych i wodnych, a także odwiedzić miejsca, umożliwiające poznanie historii Egiptu. Ten wyjątkowy obszar może pochwalić się licznymi, naturalnymi skarbami, których nie ma w żadnym innym miejscu w kraju. Znajdują się tutaj: pustynia, góry, doliny zachwycające bogatą roślinnością i dziewiczymi plażami. Rejon ten jest znany także ze swoich naturalnych źródeł mających działanie terapeutyczne, są to Źródła Mojżesza. Obszar bogaty jest także w roślinność pustynną, a wody morskie zamieszkuje wiele rodzajów rzadkich ryb. W Ras Sidr można zwiedzić osiemnastowieczną fortecę Calat El Gulndi.
Park Narodowy Ras Mohammed
Narodowy Park Ras Mohammed zajmujący 480 kilometrów kwadratowych znajduje się na samym szczycie półwyspu Synaj, około 20 kilometrów od Sharm El Sheikh. Park Narodowy został ustanowiony by chronić życie morskie, florę i faunę i zachować naturalne piękno tego regionu. Dla pasjonatów nurkowania ten obszar jest swoistym rajem.
W Parku Narodowym Ras Mohammed znajduje się ponad 220 rodzajów koralowca, 40 rodzajów rozgwiazd, 25 gatunków jeżozwierzy, 100 rodzajów mięczaków i 150 rodzajów skorupiaków a także ponad 1000 rodzajów ryb. Ponadto w rejonie tym, na dnie morza, znajduje się wiele wraków z czasów gdy statki patrolowały ten obszar uznawany dawniej za punkt strategiczny z powodu bliskości Kanału Sueskiego. Zatem nurkowanie w tym rejonie jest wielką przygodą. Podstawowe miejsca do nurkowania to: Shark Reef i Yolanda Reef – dwie bliźniacze rafy koralowe rozciągające się na setkach metrów pod powierzchnią wody. Miejsca te są
rekomendowane doświadczonym nurkom. Shark Reef jest też miejscem zamieszkania rekinów młotów, białych i szarych. Rejon ten zamieszkują także barakudy i ogromne tuńczyki. Yolanda Reef zyskała swoją nazwę od wraku frachtowca Yolanda, którego część nadal można „zwiedzać” nurkując odpowiednio głęboko. Rozsiane pod dnie morza kontenery ze statku stanowią ciekawe znaleziska dla nurkujących.
Cały ekosystem w Ras Mohammed chroniony jest prawem. Zabronione jest stawianie jakichkolwiek konstrukcji zarówno na wodzie jak i na lądzie.
Sharm el Sheikh i Zatoka Na'ama
Miejscowość ta w skrócie nazywa sie po prostu Szarm. Nazwa miasta po raz pierwszy pojawiła się na mapach w XVII wieku i przez dwa wieki była to mała wioska rybacka. W języku arabskim słowo "sharm" oznacza zatokę, a "el Sheikh" starego, mądrego człowieka. Obecnie Sharm el Sheikh jest to obok Hurghady najbardziej znany kurort Morza Czerwonego na świecie.
Rejon składa się ze śródmieścia Sharm el-Maya, ruchliwej zatoki Naam i Zatoki Rekinów położonej wzdłuż wybrzeża. Szarm jest najbardziej popularnym kurortem Południowego Synaju i idealną bazą wypadową. Można tutaj nurkować, lub po prostu bawić się w wodzie w Ras Um Sid, Zatoce Żółwi i Cieśninie Tirańskiej. Według niektórych ekspertów rejon Szarmu uznawany jest za najlepszy akwen do nurkowania na świecie. Plaże w Szarmie nie są zbyt szerokie z powodu klifów, które znajdują się czasami zaledwie kilka metrów od morza. Plaże są jednak w większości piaszczyste. Co ciekawe wiele pięknych ryb można zobaczyć siedząc na jednym z wielu pomostów zbudowanych, aby chronić koralowce przed ludzkimi stopami. Długa promenada obejmująca plażę
w Zatoce Naama jest miejscem przechadzek. Tuż obok znajduje się deptak - centralne miejsce Szarmu z dyskotekami, kawiarniami, restauracjami i sklepami. Życie nocne z Zatoce Na'ama zasługuje na swoją sławę i już zdążyło obrosnąć legendą. Na miejscu turyści mają do dyspozycji kasyno, Hard Rock Cafe, Mc Donalds'a , Pizzę Hut, Burger Kinga, oraz bardzo dużą liczbę kawiarni i restauracji na każdą kieszeń. Zwolennicy zabawy w klubach mają tutaj szeroki wybór dyskotek, szczególnie w alei Pacha.
Szarm jest jednym z najpopularniejszych miejsc konferencyjnych na świecie. Posiada międzynarodowe lotnisko łączące się z miastem autostradą. Okolica miasta stała się ważnym miejscem dla miłośników golfa. Takie pola golfowe jak to w Martim Jollie spełnia międzynarodowe standardy z gwarancją pogody każdego dnia. Co istotne dla Europejczyków, Szarm jest jedynym miastem w Egipcie, w którym istnieją sklepy monopolowe i sprzedawane jest w nich piwo, oraz mocne alkohole.
Dahab i Nabq
Dahab - jest małym beduińskim miastem znajdującym się 100 kilometrów na północ od Szarm. Jego nazwa oznacza "złoto" i pochodzi od jego pięknych plaż. Środowisko naturalne w całym rejonie jest chronione przez władze Egiptu. Tak jak i inne rejony Morza Czerwonego i Synaju, Dahab posiada kilka ciekawych miejsc do nurkowania. Blue Hole, dosłownie oznaczające "głęboką dziurę" w rafie koralowej znajduje się około 30 minut drogi samochodem od centrum Dahabu i jest miejscem dla bardziej doświadczonych nurków. Blue Hole to rafa o szerokości 150 metrów i głębokości 110 metrów.
Bryza wiejąca od strony Morza Czerwonego sprawia, że miasto jest centrum windsurfingowym a laguna zdaje się być "szyta na miarę" dla kiteserfingowców.
Nabq leży 30 kilometrów na północ od Szarm. Rafy koralowe rozciągają się tu na całej długości wybrzeża, gdzie pustynia spotyka się z morzem. Jest to chroniony port, który powstał w 1992 roku, aby chronić rafę koralową, oraz namorzyny rozciągające się wzdłuż linii brzegowej. W większości teren zamieszkany jest
przez Beduinów. W Nabq znajduje się największy namorzynowy las na Synaju.Wrak statku Maria Schroeder, który zatonął na rafie koralowej w 1965 roku, z częścią nadal wystającą ponad powierzchnią wody nadal jest dobrze widoczny i często eksplorowany przez nurków.
Park Narodowy Abu Gallum
Na północy od Dahabu znajduje się Park Narodowy Ras Abu Gallum. Nie ma tutaj żadnych hoteli, sklepów głośnej muzyki i tłumu turystów. Ten zajmujący powierzchnie 400 kilometrów kwadratowych obszar chroniony jest prawem Egiptu. W Parku mieszkają Beduini. Miejsce słynie z fantastycznych warunków do nurkowania.
Gebel Fuga jest największym płaskowyżem pustynnym otoczonym przez góry, który można zwiedzić podczas safari. Obszar ten nosi nazwę Las Słupców, ponieważ pokryty jest czarną lawą, jakby kolumnami skalnymi, które zdają się wyrastać wprost z gór. Na szlaku wielbłądów do Parku Narodowego Abu Gallum, wasz sprzęt do nurkowania, wraz z jedzeniem, napojami i bagażami będzie niesiony przez wielbłąda. Wycieczka szlakiem do Parku Narodowego odbywa się przy udziale instruktorów nurkowania, oraz doświadczonych przewodników beduińskich. Pod wodą można spotkać żółwie wodne, płaszczki i wielkie baradudy.
Nuweiba
Nuwejba - jest miejscowością znajdującą się na południowym wybrzeżu Synaju, około 180 kilometrów na północ od Szarm. Miasto otoczone jest przez Parki Narodowe.
Tarabin znajdujący się na północ od Nuweiby znane jest z gęstych gajów palmowych, płytkich zatok i ruin tureckich fortów. Studnia znajdująca się w tych ruinach służyła jako źródło słodkiej wody dla plemion Beduinów, którzy zamieszkują te tereny od wieków. Tutejsze restauracje są umeblowane w beduińskim stylu, z dywanami, poduszkami nadającymi poczucie przytulności. Część miejska leży pomiędzy Tarabin a Diunami. W centrum znajdziemy bazary, restauracje i tradycyjne piekarnie serwujące ciepły chleb pita. Diuny łączą miasto Nuweiba z portem. Najpopularniejszą z wycieczek oferowanych z Nuweiby jest wycieczka do Klasztoru Św. Katarzyny, która
często zahacza o pobliskie miejscowości takie jak Mawamis, gdzie znajdują się komnaty grobowe z wczesnej epoki brązu. Inne przystanki obejmują Kamień z Inskrypcjami, zawierający starożytne napisy tworzone przez różne cywilizacje. Inne wycieczki obejmują wyprawy na wielbłądach. Niektóra mogą trwać od 3 do 5 dni.
Kolorowe kaniony i oaza Ain Hudra umożliwiają spacer pośród palmowych ogrodów i wspaniałych krajobrazów. Oaza Ain Um Ahmad jest najpiękniejszą i największą oazą na południu Synaju. Beduini uprawiają tu pomarańcze, migdały, brzoskwinie, figi i daktyle.
Taba i Wzgórza Taba
Region Taba zwrócił na siebie uwagę w 1970 roku , kiedy stał się magnesem przyciągającym turystów podróżujących z plecakami, poszukującymi miejsca na prowadzenie prostego hipisowskiego życia. Oczywiście od tego czasu miejscowość ta znacznie się rozrosła, ale spokojny styl życia jest tutaj nadal bardzo widoczny, szczególnie kiedy porówna się go do miejsc tak tętniących życiem jak Szarm czy Hurghada. Poczucie relaksu i bliskość z naturą są jednym z głównych powodów popularności tego regionu. Wiele osób uznaje Tabę za idealne miejsce na rodzinne wakacje.
Kilka kilometrów od Taby znajduje się Wyspa Faraona, miejsce z nieprawdopodobnymi widokami.
Pole golfowe na Wzgórzach Taba posiada najdłuższą w Egipcie odległość do dołka. 14 dołek ma 640 jardów.
Góra Synaj i Klasztor Św. Katarzyny
Te dwie atrakcje i otaczające je majestatyczne góry podsumowują magię i różnorodność regionu Synaj.
Góra Synaj jest nazwą zespołu wierzchołków i czasem nazywana jest Świętą Górą. Na południowym krańcu znajduje się Góra Mojżesza, gdzie (według przekazów) Mojżesz komunikował się z Bogiem i otrzymał tablice z 10 przykazaniami. Góra Mojżesza jest najwyższym szczytem Synaju. Najwyższą góra w Egipcie jest leżąca obok Góra Katarzyny, która mierzy 2500 metrów.
Najkrótszą drogą na Górę Katarzyny (gdzie znajduje się Klasztor Św. Katarzyny) jest Siket Syidna Musa. Są to schody składające się z 3 750 stopni, zwanych schodami skruchy. Zostały one wycięte w skale przez mnichów z Klasztoru św. Katarzyny i znajdują się u północno-zachodniego podnóża góry. Wiele osób wspina się po zapadnięciu zmroku, częściowo by uniknąć gorąca, ale także dlatego, aby nie przegapić wchodu słońca. Dłuższą trasą jest El Bashait. Na tej trasie możemy skorzystać z pomocy wielbłądów.
Wspinaczka trwa około dwóch godzin, a po drodze można kupić jedzenie i wodę w małych straganach. Na górze jest możliwość zwiedzenia Klasztoru Św. Katarzyny.
Klasztor zostało zbudowany na rozkaz Cesarza Justyniana, znajduje się wokół miejsca, które uznaje się za to, w którym Mojżesz zobaczył gorejący krzew. W Klasztorze znajdują się manuskrypty, obrazy olejne i arabskie mozaiki. Znajduje się tu 5 tysięcy woluminów w różnych językach. Sercem klasztoru jest Kaplica Gorejącego Krzewu. Niedaleko od kaplicy znajduje się gorejący krzew, rzadki rodzaj róży o nazwie Rubus Sanctus.
Klasztor jest także swojego rodzaju fortecą. Ogromne ściany zbudowane z granitu chroniły mnichów i skarby klasztoru. Najbardziej zaskakującą częścią historii klasztoru jest to, iż był on zawsze pod specjalną opieką różnych władców panujących na tych terenach - bez względu na religię i światopogląd. Wokół klasztoru znajduje się Park Narodowy gdzie można spotkać kozła skalnego i wilka z Europy, oraz hieny z Afryki, a także węże.
Oazy
Nieoswojona tajemnica
Khargs, Dakhla, Farafra, Baharija i Siwa: oazy w zachodniej części Egiptu, są jak wyspy zagubione nie tylko w przestrzeni w bezgranicznych piaskach Sahary, ale także w czasie. Rzeczywistość i świat baśni przenikają się. Można tu zobaczyć wschód słońca z grzbietu wielbłąda, albo wspiąć się na szczyt wydmy i ujrzeć majestatyczny bezkres pustyni. Można tu spędzić południe w zacisznym cieniu palmowego zagajnika lub w wypełnionym chłodną wodą basenie w jednym z rewelacyjnych ekodomków, charakterystycznych dla tego regionu, albo pospacerować późnym wieczorem do faraońskiej świątyni, wąskimi uliczkami wioski w której czas się zatrzymał. Albo spędzić noce przy ognisku przed namiotem Beduina i posłuchać zaczarowanych opowieści i zobaczyć migotanie gwiazd na bezchmurnym, pustynnym niebie.
Oaza Fajum: ogród Kairu – rajska przygoda i bogata historia
Najbliżej doliny Nilu, zaledwie godzinę jazdy na południe od Kairu, leży oaza Fajum. Gleba w tej okolicy jest tak żyzna, iż od niepamiętnych czasów oaza służyła za spichlerz stolicy. Warto wybrać się na całodzienną wycieczkę do Fajum choćby tylko po to by zobaczyć soczystą zieleń roślinności i zakosztować wiejskiej ciszy. Miejscowi rolnicy zwani fellachami nadal uprawiają ziemię a widok kobiet i dzieci stojących przed glinianymi domkami, przy kanałach wzdłuż których rosną plamy, odznacza się takim samym, ponadczasowym wdziękiem jak płaskorzeźby przedstawiające ich przodków na ścianach pobliskich grobowców. Jezioro Karun o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych i przylegający do niego Park Narodowy Wadi – El – Rayan stanowią obszar chroniony. Ptaki, odwiedzające te okolice są wyjątkową atrakcją dla amatorów ornitologii. W Wadi – El – Hitan można podziwiać gigantyczne szkielety prehistorycznych wielorybów, wyrzuconych na ląd, gdy Morze Śródziemne sięgało znacznie dalej na południe niż teraz. Nie brakuje też atrakcji dla osób interesujących się kulturą. Na uwagę zasługują piramidy w Hawara i El-Lahun.
Oaza Baharija: palmowe zagajniki, źródła mineralne i złote mumie
Pustynna depresja, zwana Oazą Północną o powierzchni ok. 4000 kilometrów kwadratowych zbudowana z czarnej wulkanicznej skały odległa jest od Kairu o siedem godzin jazdy. Już w czasach starożytnych znana była z kopalń rudy, żyznych ogrodów, leczniczych wód i malowniczych widoków na czarne, poszarpane wulkaniczne skały, wyrastające z pustynnej równiny. Miejsce to stało się sławne na świecie, gdy pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku odkryto tu przypadkiem ogromną nekropolię z czasów grecko-rzymskich. W grobowcach znaleziono tysiące bogato zdobionych mumii. Po tym sensacyjnym odkryciu okolica ta została ochrzczona mianem Doliny Złotych Mumii.
Oaza Farafra: wyspa zieleni na obrzeżu Pustyni Białej
W tej najmniejszej i najbardziej osamotnionej oazie warto zobaczyć kilka źródeł siarczanych oraz Kasr-el-Farafra jedyne miejsce w tym rejonie, dziś ruiny fortecy w otoczeniu palm. Największą atrakcję zaledwie 30 km na północ stanowi jednak Pustynia Biała, gdzie wiatr rzeźbiąc w białej, wapiennej skale wyczarował surrealistyczne, ogromne formy odznaczające się niezwykłym pięknem.
Oaza Dakhla: tradycyjne gliniane budowle na tle wspaniałych form skalnych
Oaza Dakhla służyła niegdyś Rzymianom za spichlerz. Dziś ten ogromny obszar nadal wygląda jak kraj z bajki. Dwa najpiękniejsze z czternastu osiedli to Balad (Gliniana Wioska), El-Kasr (Cytadela składające się z wąskich, cienistych uliczek. O uroku tego miejsca decyduje kontrast między bujną zielenią licznych sadów i pól koniczyny, ryżu i orzechów ziemnych a wydmami w kolorze miodu i pastelowo-różowymi skalnymi formami otaczającej pustyni. Z czasów świetności oazy zachowały się ruiny świątyń i grobowców.
Oaza Kharga: niegdyś zatrzymywały się tu karawany, dziś jest to kwitnące centrum prowincji
Najbardziej na południe wysunięta oaza Pustyni Zachodniej była kiedyś ważnym punktem na słynnym szlaku karawan Darb-el-Arbain, Drog Czterdziestodniowej, którą kupcy handlujący wielbłądami i niewolnikami docierali do rynków w północnej i południowej Afryce. Dziś jest to administracyjna stolica prowincji New Valley (Nowa Dolina). Oprócz gajów palmowych i pól znajduje się tu kilka samodzielnych osiedli takich jak Kasr Kharga Bulak i Baris. Najciekawsze zabytki sakralne to wczesnochrześcijańska nekropolia El-Bagawat i świątynia Hibis.
Oaza Siwa, najdalej na zachód wysunięta oaza w Egipcie. To kąpiele w naturalnych źródłach mineralnych, jeziora i legendarne świątynie
Oaza Siwa położona jest o 500 kilometrów na zachód od Nilu. 300 kilometrów od Marsa Matruh kilkanaście metrów poniżej poziomu morza. 2700 lat temu, gdy Rzym był tylko wioską a Homer właśnie skończył komponować Iliadę, Oaza Siwa już była sławna w całym rejonie Morza Śródziemnego jako siedziba wyroczni Amona-Re. Sława na skalę światową przyszła w 331 roku przed nasza erą gdy Aleksander Wielki zatrzymał się, aby zasięgnąć rady owej wyroczni. W oazie do dziś jest atmosfera czaru i magii. Niezwykły urok tego miejsca potęgują skarby przyrody: zagajniki palm daktylowych i drzew oliwnych, jeziora o brzegach porośniętych trzciną , góry o płaskich szczytach i piaszczyste wydmy, źródła mineralne zachęcające do kąpieli. Inne atrakcje Oazy Siwa to doskonale zakwaterowanie w ekodomkach, dwa malownicze zamki na wzgórzach, zabytkowe ruiny i unikalna kultura z silnym wpływem tradycji berberyjskiej.
El-Fajum – żyzny raj już w czasach Faraonów
Bogata historycznie oaza Fajum z lotu ptaka wygląda jak zielony pączek wyrastający na łodydze Nilu. Leży na bagnistej depresji o powierzchni 1800 kilometrów kwadratowych. Od zarania dziejów była ulubionym miejscem polowań zarówno faraonów jak i późniejszych monarchów. Dzięki sieci kanałów i grobli wybudowanej ponad 3500 lat temu stała się żyznym terenem rolniczym. Bar Jusuf, kanał wykopany w czasach panowania XII Dynastii, do dziś doprowadza tu wodę z Nilu, dzięki której wegetacja jest tak bujna. O wysokim poziomie cywilizacji Średniego Państwa świadczy świątynia w Medinet Madi oraz piramidy Senusereta II w El-Lahun i Amenemhata III w Hawara. Ta druga należała niegdyś do kompleksu do którego należał legendarny labirynt, składający się z ponad 1500 komór i uważany przez Greków za jeden z cudów świata. Świadectwem obecności Rzymian w tym rejonie są słynne portrety mumiowe, tzw. fajumskie, których wielką liczbę znaleziono w miejscowych grobowcach, a także w ruinach rzymskich miast w Dime, Tebtynis, Diomysias i Karanis Kom Auszim. Dwa głośno skrzypiące drewniane koła młyńskie wciąż obracają się na rynku Medinet El Fajum, starożytnego miasta i miejsca kultu boga sobka. O unikalnym charakterze oazy El-Fajum decyduje słone jezioro Karun (powierzchnia to 230 kilometrów kwadratowych) na brzegach którego żyją liczne gatunki ptaków. Wokół jeziora na przybyszów czekają liczne, kameralne restauracje. Warto odwiedzić wioskę Tunis znany ośrodek garncarstwa oraz Wadi El-Hitan tzw. Wioskę Wielorybów.
Oaza Baharija – soczysta zieleń bujnych ogrodów w Dolinie Złotych Mumii
Historia oazy Baharija składającej się z ośmiu wiosek położonych 360 km na południowy zachód od Kairu, sięga czasów panowania faraonów. Mimo to aż do końca XX wieku była prawie nieznana. Do głównych atrakcji należały świątynia wzniesiona za życia Aleksandra Wielkiego, 400 gorących i zimnych źródeł mineralnych i siarczanych oraz sielankowe krajobrazy. Tak było do 1996 roku, kiedy to przypadkiem dokonano sensacyjnego odkrycia archeologicznego. Na pograniczu dwóch osiedli El-Bawiti i El-Kasr pod przechodzącym osłem zapadł się strop komory grobowej, jak się później okazało części faraońsko-rzymskiej nekropoli, w której zachowały się tysiące misternie dekorowanych mumii. Wprawdzie same wykopaliska nie są udostępniane zwiedzającym, to jednak w El-Bawiti niektóre z mumii można oglądać. Wśród innych atrakcji oazy warto wymienić dawne brytyjskie fortyfikacje na wzgórzach Gebel El-Ingleez i Gebel Maghrafa, gdzie odkryto wielki szkielet dinozaura oraz skalne formy na Pustyni Czarnej. Nie trzeba dodawać, że noc spędzona w beduińskim namiocie pod rozgwieżdżonym niebem to przeżycie, którego długo się nie zapomina.
Dakhla – oaza o niezwykłym pięknie i starożytnej historii
Około 300 km na południowy wschód od Farafry położona jest oaza Dakhla. Zajmuje ona obszar o długości 120 kilometrów, obfitujący w piękne krajobrazy, bujną roślinność (dzięki wodzie czerpanej z 500 studni) i urozmaicona faunę. U stop surowych, pustynnych gór można napotkać zabytki z czasów średniowiecza a nawet z czasów panowania faraonów. Szczególnie malownicza jest wioska Kalamon i stare ufortyfikowane miasto El-Kasr. Wszystkie budynki wykonane są z gliny a wąskie, tworzące istny labirynt uliczki, przykryte są trzcinowymi matami. W Mut nowoczesnej stolicy oazy, znajduje się zabytkowy zamek z gliny oraz muzeum folklorystyczne. Warta odwiedzenia jest także rzymska świątynia Deir El-Mozawaka i Baszendi, faraoński grób Balad i oaza Baris wysunięta najdalej na południe. Na znużonego wędrowca czeka regenerująca siły kąpiel w ciepłej wodzie z siarczanego źródła Ajn El-Kasr oraz posiłek pod palmami nad brzegiem słonego jeziora Bir El-Gabal.
Kharga – centrum Nowej Doliny: nowoczesność i historia
Oaza wysunięta najbardziej na południe Egiptu. Zamieszkuje ją około 60 tysięcy osób. To największa i najgęściej zaludniona egipska oaza. Większość gruntów jest uprawiana, co stanowi nie lada wyczyn, zważywszy, że Kharga jest jednym z najgorętszych miejsca ziemi a słońce świeci tu prawie przez 4400 godzin rocznie. Dominującym stylem stolicy jest nowoczesny funkcjonalizm. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się świątynia Hibis. Jest ona uważana za najlepiej zachowany perski obiekt kultu religijnego w Egipcie. Budowa ufortyfikowanej świątyni Kasr Ghuwata także została zakończona w okresie panowania Dariusza I. Z czasów rzymskich pochodzi Kasr El-Zayan. W Dusz, na samym południu, w otoczeniu wielkich wydm wznosi się Świątynia Ozyrysa. Ponad 100 misternie dekorowanych kaplic grobowych w nekropolii El-Bagawat ma rodowód wczesnochrześcijański. Po dniu wypełnionym zwiedzaniem można odpocząć zażywając kąpieli w gorących źródłach Naser i Bulak. Kąpiel ma również właściwości terapeutyczne. Pomaga przy schorzeniach reumatycznych i alergiach.
Farafra – gorące źródła i białe, surrealistyczne rzeźby na pustyni
Po długiej drodze przez pustynię warto odpocząć w cieniu palmowego zagajnika w oazie Farafra, położonej w połowie drogi między oazami Dakhla i Baharija. Kąpiel w siarczanych źródłach Bir Setta lub El-Mufid pomaga spłukać z siebie nie tylko pył ale i zmęczenie. W nekropoli Ain Besal 15 kilometrów na południowy zachód od osady znajdują się kaplice skalne grobowce z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich. Warto też zajrzeć do pobudzającego wyobraźnię muzeum Badra, gdzie prezentowane są obrazy figurki wykonane przez miejscowych artystów. Na Pustyni Białej, 20 minut jazdy na północ od Farafry, będziemy podziwiać skały wapienne o niezwykłych, uformowanych przez wiatr kształtach, przypominających grzyby, stożki i góry o płaskich szczytach. Surrealistyczne formy, jakby wyrzeźbione rekami artysty-kolosa, rozrzucone są na obszarze ok. 30 kilometrów kwadratowych. O zmierzchu i wschodzie słońca nabierają one pięknych pastelowych kolorów.
Siwa – oaza w której bogowie pobłogosławili Aleksandra Wielkiego
Najbardziej osamotniona z pięciu egipskich oaz wyrasta niczym fatamorgana na Pustyni Zachodniej, dobre godziny jazdy od wybrzeża. W miejscu, w którym boska wyrocznia potwierdziła kiedyś prawo Aleksandra Wielkiego do panowania nad Egiptem, zmęczeni zgiełkiem codziennego życia szukają dziś samotności. W sercu oazy o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych stało niegdyś ufortyfikowane miasto. Z jego najwyższego szczytu, nad dachami glinianych domów, roztacza się wspaniały widok na mieniące się w słońcu jeziora. Główną atrakcją turystyczną oazy Siwa są ruiny miasta Aghurmi z dwoma sanktuariami Amona. Kąpiel na wyspie Katnis lub w krystalicznej wodzie mineralnej z „Fontanny Kleopatry” to ulga dla ciała i duszy. U stóp wzgórza Gebel Dakhrour osoby cierpiące na reumatyzm mogą poddać się terapii polegającej na zakopaniu się po szyję w ciepłym piasku. Natomiast miłośnicy pamiątek mogą w tym czasie kupować na miejscowym targu sztuki ludowej oryginalne wyroby ze srebra i ceramiki. Wielka przyjemnością dla amatorów ornitologii jest wycieczka rowerem lub „karettą” (rodzaj wózka ciągniętego przez osła) do zacisznych zagajników palmowych na brzegach jeziora. Gnieździ się tam wiele rzadkich gatunków ptaków. Z kolei koneserów starodawnych zwyczajów zainteresuje wizyta Muzeum Oazy Siwa oraz doroczny festiwal urządzany w październiku z okazji zbioru daktyli. Najbliższy kontakt z Przyrowów zapewni nocleg w jednym z ekodomków z których oaza Siwa stała się znana w ostatnich latach.